🥋 Nużyca U Psa Domowe Sposoby

Zatrucie u psa – domowe sposoby. Czy da się opanować zatrucie u psa domowymi sposobami? Jeśli ma się pewność, że pies zatruł się nieświeżym jedzeniem, a nie substancjami chemicznymi czy lekami i nie wykazuje alarmujących objawów, można spróbować pomóc mu domowymi sposobami. Są to: Głodówka

Nużyca – co warto wiedzieć? Nużyca inaczej zwana demodekozą jest chorobą skóry, którą wywołują pasożyty z grupy roztoczy z rodziny Acaida- nużeńce. Roztocza nużeńca kolonizując się na powierzchni skóry wywołują szereg stanów zapalnych, które mogą prowadzić do licznych komplikacji. Aby im zapobiec warto poszerzyć swoją wiedzę na temat tej jednostki chorobowej korzystając z zaufanych źródeł stacjonarnych i internetowych. Nużeniec (demodex) jest roztoczem, które żeruje w mieszkach włosowych skóry, rzęs i brwi czy gruczołach łojowych. Pasożyt ten żywi się komórkami naskórka oraz łojem. Nużeniec ludzki (Demodex folliculorum) w większości przypadków jest odpowiedzialny za chorobę zwaną demodekozą. Wielkość roztoczy obejmuje przedział od 0,3 do 0,3 mm. Mają one wydłużony, obły kształt. Przeważnie są żółtawe lub białawe. Posiadają także długi odwłok, wtórnie pierścieniowaty. Nużeniec u psa jest również spotykany. Pasożyt poza organizmem swojego żywiciela może przeżyć nawet 36 godzin. Ginie pozbawiony wilgoci lub w temperaturze przekraczającej 54 stopnie Celsjusza. Wywoływana przez niego choroba jest dość powszechna, ponieważ duża grupa dorosłych może być jego nosicielami. Pajęczak jest w stanie zmieniać swoje położenie nawet o 15 centymetrów, co zakażony odczuwa jako delikatne drapanie skóry. Nużeńce są bardziej aktywne w nocy, ponieważ skóra jest wtedy cieplejsza. W tabeli zostały przedstawione podstawowe informacji o tym gatunku. Cykl życiowy Rozwój trwa średnio 2 do 3 tygodni, z jaj złożonych przez samice powstają larwy, które przekształcają się ostatecznie w postacie dorosłe Warunki optymalne do rozwoju Temperatura pokojowa w granicach 20 stopni Celsjusza, kwaśne środowisko o znacznej wilgotności Miejsce występowania Głównie wnętrza gruczołów łojowych czoła, nosa, policzków i nosa, a także mieszki włosowe skóry głowy, brwi i rzęs Cechy wyglądu Ciało wielkości około 0,4 mm, obłe i wydłużone jak robak, obecny długi pierścieniowaty odwłok, barwa biaława lub żółta Nużyca – co ją powoduje? Nużyca to choroba wywołana przez pasożyty. Zarażenie się tym pasożytniczym pajęczakiem oprócz zwykłych ludzi może także dotyczyć grup zwiększonego ryzyka. Należą do niej naukowcy prowadzący badania mikroskopowe a nawet studenci przeprowadzający eksperymenty na ćwiczeniach w pracowniach mikroskopowych. Inne wrota zarażenia stanowi bezpośredni kontakt z chorym, ale również dotykanie artykułów przez niego dotykanych jak np. odzież czy szczotka do włosów. Jaja nużeńca przenoszone są także z kurzem i podmuchami powietrza, przez co stanowią one kolejne możliwe źródło zakażenia. Innym miejscem, w którym wzrasta ryzyko spotkania roztocza to gabinety fryzjerskie i kosmetyczne, w których nie jest przywiązywana waga do starannej dezynfekcji akcesoriów kosmetycznych. Grupę zwiększonego ryzyka uzupełniają osoby starsze, z cerą łojotokową, zmagające się z ciągłym stresem a także alergicy i osoby z zaburzoną gospodarką hormonalną lub lipidową czy obniżoną odpornością. Pasożyt tylko u niektórych ludzi doprowadza do nużycy. Dlatego o chorobie mówi się gdy pasożytów jest bardzo dużo i nie występują inne przyczyny dolegliwości. Szacuje się, że zarażona może być nawet połowa osób po 45 roku życia. Nużeniec – objawy charakterystyczne Objawy nużeńca pojawiają się tylko wtedy, gdy roztocze zacznie silnie się namnażać. W innym wypadku jego obecność na naszej skórze nie daje żadnych objawów. Wyróżniane są typowe objawy w zależności od miejsca bytowania pasożyta: nużeniec na twarzy: rumień, świąd, ropne wypryski, zaskórniki, łuszczyca, pękające naczyńka krwionośne, nadmierne rogowacenie naskórka, wzmożona produkcja sebum, swędzenie skóry, nużeniec na głowie: wypadanie włosów, szybsze przetłuszczanie się skóry głowy, łysienie, swędzenie skóry głowy, czerwone krostki na skórze, łupież, nużeniec w oku: łzawienie, suchość oczu, nawracające stany zapalne, zaczerwienie powiek (nużyca powiek) i oczu, uczucie piasku pod oczami, opuchlizna, nawracający jęczmień, wypadanie brwi i/lub rzęs. Leczenie nużeńca i profilaktyka Leczenie nużeńca polega na długotrwałym stosowaniu środków działających miejscowo. Zmiany skórne na twarzy muszą być codziennie smarowane maściami lub kremami. Mogą one zawierać metronidazol, kwas azelainowy, iwermektynę. Do oczu stosuje się maści oczne recepturowe z metronidazolem. Dodatkowo można kupić specjalne krople i chusteczki, które umożliwią właściwe dbanie o higienę brzegów powiek. Najczęściej zawierają one olejek z drzewa herbacianego lub izolowany 4-terpineol, olejek z szałwii hiszpańskiej, wyciąg z aloesu. W niektórych przypadkach lekarz może przepisać doustną iwermektynę lub antybiotyki. Profilaktyka nużycy to przede wszystkim przestrzeganie zasad higieny osobistej. Należy używać osobnych ręczników, ubrań i kosmetyków, gdyż zakażenie może się przenosić przez wspólnie używane przedmioty. Niewskazane jest korzystanie z testerów kosmetyków dostępnych w drogeriach – przez nie również można się zakazić nużeńcem. Innym działaniem, które warto wdrożyć, jest zadbanie o odporność, ponieważ gdy odporność organizmu spada, jesteśmy bardziej narażeni na rozwój nużycy. Pomocna tutaj może się okazać suplementacja, zwłaszcza witaminami D i C. Nużeniec – leczenie domowe może pomóc? Gdy walczymy z pasożytem jakim jest nużeniec, leczenie domowe może znacznie poprawić jakość życia chorego. Pozbycie się pasożyta nie należy do szybkich i łatwych procesów. Oprócz konsultacji z lekarzem warto wdrożyć łatwo dostępne domowe sposoby. Warto jednak pamiętać, że zmagając się z pasożytem, jakim jest nużeniec, leczenie takimi metodami nie powinno wykluczać wizyty u specjalisty. Domowe sposoby walki z nużycą skupiają się na zachowaniu prawidłowej higieny, co pozwala na obniżenie prawdopodobieństwa nawrotu choroby. Dzięki temu można w systematyczny sposób pozbywać się roztoczy z przedmiotów codziennego użytku oraz skóry. Wymiana kosmetyków używanych do makijażu czy pranie tekstyliów w temperaturze minimum 60 stopni Celsjusza pozwala na szybkie zwalczenia pasożyty. Zakup nowych przyborów do podkreślenia oczu pozwoli zmniejszyć szanse na nużeńce powiek. Dodatkowo warto zwrócić uwagę na zastosowanie diety bogatej w składniki odżywcze, obniżenie stresu i odpowiednio długi stres, a to połączone z wykluczeniem używek pozwoli na podniesienie odporności. Właściwie dobrana suplementacja czy stosowanie cennych roślin spowoduje wzrost zdolności układu immunologicznego na walkę z nużeńcem. Naturalne zioła obejmują wykorzystanie takich gatunków jak glistnik i wrotycz dalmatyński. Nużyca u ludzi – zalecane kosmetyki Nużyca u ludzi wymaga często konsultacji u specjalisty. Zmagając się z chorobą jaką jest nużyca objawy na twarzy są w stanie obniżyć pewność siebie chorych. Ich mylna interpretacja może prowadzić do błędnej diagnozy i uniemożliwiać również leczenie osób zmagających się z trądzikiem. W tym momencie warto skupić się na prawidłowej pielęgnacji skóry i dobraniu odpowiednich kosmetyków, które mogą zmniejszyć widoczność problemu. Nużyca ludzka najczęściej powstaje jeśli skóra zarażonego jest tłusta i/lub łojotokowa. Dlatego w tym przypadku polecane będą preparaty regulujące wydzielanie sebum, ale bezpieczne dla wrażliwców. Plan pielęgnacyjny powinien obejmować oczyszczenie skóry ciepłą wodą a następnie bardzo łagodnym żelem lub emulsją o fizjologicznym pH, dzięki czemu nie naruszy warstwy hydro-lipidowej skóry. Rano warto nałożyć delikatny krem nawilżający, który zregeneruje skórę oraz uszczelni naczynka. Natomiast na noc sprawdzą się maści kwasowe o działaniu przeciwzapalnym i antybakteryjnym. Zmagałam się z nużycą już od dłuższego czasu. Leczenie pomagało, to fakt, ale cera ciągle była podrażniona, przez to, że używałam nieodpowiednich i zbyt agresywnych kosmetyków. Odkąd stosuje naturalne dermokosmetyki na nużycę jest dużo lepiej – mówi Pani Ewelina z Lublina Odkąd stosuje naturalne dermokosmetyki na nużeńca stan mojej cery ogromnie się poprawił. Stany zapalne są dużo mniejsze, szybciej się goją, a skóra nie jest tak bardzo zaczerwieniona. To chyba najlepsze, co mogłam dla swojej skóry zrobić – mówi Pani Natalia ze Szczecina Nużyca twarzy – dermokosmetyki Odexim Dermokosmetyki marki Odexim dedykowane są osobom zmagającym się z nużeńcem na twarzy. To cztery preparaty: płyn oczyszczający z olejkiem z drzewa herbacianego, aloesem i kwasem glikolowym, krem na rano z kwasem azelainowym, krem na dzień z ekstraktem z zielonej herbaty i olejem z glistnika, pasta na noc z ichtiolem jasnym i olejem rycynowym. Dermokosmetyki Odexim zapewniają kompleksową pielęgnację, wspierającą leczenie nużeńca. Płyn dokładnie, ale łagodnie usuwa zanieczyszczenia. Kremy usprawniają złuszczanie martwego naskórka oraz normalizują wydzielanie sebum, głęboko odblokowując pory. Troszczą się również o odpowiedni poziom nawilżenia skóry oraz chronią ją przed wpływem wolnych rodników. Pasta zwalcza niedoskonałości, regeneruje i nawilża. Dzięki prostym składom oraz zastosowaniu wielu komponentów aktywnych naturalnego pochodzenia, kosmetyki Odexim są delikatne dla skóry i nie powodują jej uwrażliwienia. Działają też przeciwzapalnie i antybakteryjnie, wspomagając gojenie się podrażnionej skóry. W efekcie cera wygląda lepiej: jest gładsza, ma bardziej jednolity koloryt, a zaskórniki i łojotok zostają zredukowane. Nużyca – podsumowanie Należy pamiętać, że skuteczne wyleczenie nużycy to długa droga, która wymaga równie ogromnych pokładów cierpliwości co czasu. Warto stosować profilaktyczne zalecenia takie jak stosowanie zasad higieny i używanie w pielęgnacji sprawdzonych kosmetyków. Należy przywiązywać wagę także do salonów kosmetycznych, w których przeprowadzone są upiększające zabiegi, aby zminimalizować prawdopodobieństwo zarażenia. Leczenie oraz poprzedzająca diagnoza mogą okazać się długie i męczące a niestety również mylone z innymi jednostkami chorobowymi. Powoduje to, iż osoby z grupy podwyższonego ryzyka powinny szczególnie przykładać się do zaleceń. Odpowiednia profilaktyka to klucz do ominięcia choroby, która mimo, że jest powodowana przez niepozorne, małe pajęczaki, może na długie miesiące utrudnić życie i obniżyć jego komfort. FAQ – nużeniec Nużeniec – jak można się nim zarazić? Co gdy już do tego dojdzie? Nużeniec to jednostka chorobowa, którą można się zarazić poprzez kontakt z nosicielem lub przedmiotami, których używał. Warto przykładać wagę do odporności, ponieważ jej obniżony poziom może sprzyjać zakażeniu. Gdy zarazimy się nużeńcem trzeba koniecznie udać się do lekarza oraz zacząć stosować odpowiednie naturalne dermokosmetyki. Jakie są zauważalne objawy na twarzy nużeńca ludzkiego? Objawy nużycy pojawiają się dopiero w dalszym czasie po zakażeniu. Jeśli już wystąpią, najczęstsze symptomy obejmują wysypkę, świąd oraz zaczerwienienie skóry. Warto wtedy zacząć stosować naturalne dermokosmetyki, by uspokoić objawy, oraz udać się do lekarza. Czy nieleczony nużeniec stanowi zagrożenie dla życia? Zakażenie nie stanowi bezpośredniego zagrożenia życia jednak może trwale obniżać jego jakość poprzez dokuczliwe objawy jak np. swędzenie. Dlatego warto odpowiednio leczyć chorobę, stosować terapię wskazaną przez lekarza, a dodatkowo używać dobrych jakościowo dermokosmetyków. Bibliografia Marcinowska Z., Kosik-Bogacka D., Łanocha-Arendarczyk N., Czepita D., Łanocha A., Demodex folliculorum i demodex brevis, Pomeranian Journal of Life Sciences Wol., 2015 2. Lacey N., Ní Raghallaigh S., Powell F., Demodex mites – commensals, parasites or mutualistic organisms?, Dermatology, 2011 Źródło tekstu: W efekcie rana nie goi się. Larwy much u psa zaczynają się rozprzestrzeniać nie tylko na ranie, ale i na skórze, tym samym powodując ogromny ból i dyskomfort. Przyczyny muszycy u psa może być kilka. Aby w ogóle rozwój choroby nastąpił, na skórze czworonoga musi być otwarta rana, umożliwiająca muchom przeniknięcie do tkanek skóry.
Witam. W okresie świąt do schroniska trafił starszy psiak (około 10-letni), na pierwszy rzut oka stwierdzono u niego chore oko. Oglądałam psa, ma wyłysiały placek wokół oka, również na pysku (tak od nosa po grzbietowej stronie). Nie wiem, co się dzieje na reszcie ciała, bo był tak skołtuniony, że nic się nie dało stwierdzić na szybko (zdjęcia psa są tu: ) . Mi to wygląda na nużycę. Czytałam o tym sporo, ale pojawia się kilka pytań. Przede wszystkim należy pobrać zeskrobinę, a jestem realistką - w warunkach schroniskowych ciężko na to liczyć. Czy musi to robić weterynarz? Jak to w ogóle wygląda? I jaki jest mniej więcej koszt badania zeskrobin? Chcemy go leczyć na własną rękę, oczywiście po konsultacji z prywatnym weterynarzem. Słyszałam różne opinie o Ivomecu, można go podać bez obaw czy trzeba jakoś sprawdzać czy nie jest uczulony? I jak często należy przemywać amitrazą? Czytałam też o kąpielach w Peroxyvecie z nadtlenkiem benzoilu; jak często należy to robić? I czy konieczne jest zgolenie sierści? Ktoś proponował również przemywanie rumiankiem. Żeby zmniejszyć ryzyko nawrotu trzeba wzmocnić odporność organizmu. Co to konkretnie oznacza w warunkach schroniskowych? Zmiana diety? Psy dostają suchą karmę (bardzo różną), kiełbasy, parówki etc oraz tzw zupki. Co powinien teraz jeść? Jakieś witaminy? Czy jest duże niebezpieczeństwo, że pozaraża inne psy? I na koniec najważniejsze pytanie; czy w ogóle w warunkach schroniskowych jest szansa wyleczenia nużycy? Pozdrawiam Witam, nużycę wywoluje pasożyt nużeniec. Jest to choroba skóry, która zwykle wystepuje u psów w wyniku spadku odporności. Zeskrobinę robi się po to żeby stwierdzić obecność pasożyta w badanej próbce. Raczej powinien zrobić to doświadczony lekarz, gdyż trzeba dosyć głęboko zeskrobać skórę ( do pierwszej krwi) i robi się to na pograniczu zmian. Jeśli chodzi o Ivomec to moim zdaniem nie jest on najlepszym lekiem w przypadku leczenia nużycy. Polecam preparat Advocate ( dostępny u lekarzy weterynarii)- jest to preparat w postaci kropelki podawanej na skórę karku,w zależności od wagi psa. Preparat podaje się jednorazowo w odstępach miesięcznych 3-4 krotnie. Czyli leczenie trwa od 3 do 4 miesięcy (przy okazji preparat działa również na pchły oraz na pasożyty jelitowe). Inną równie skuteczną możliwością jest zastosowanie obroży Preventic, którą także zmienia się co miesiąc przynajmniej 3-krotnie ( długość leczenia taka sama jak w przypadku advocate)- obroża musi być dość ściśle założana, tak aby pomiędzy skórę a obrożę wchodził jedynie mały palec. Zaleciłabym również mimo wszystko ostrzyżenie psa i jeśli są wtórne infekcje skóry np. bakteryjne lub grzybicze pod kontrolą lekarza także należałoby podjąć ich leczenie. Jeśli chodzi o podniesienie odporności to dobrze byłoby podawać psu jakiś zestaw witamin oraz NNKT (nienasyconme kwasy tłuszczowe). Są dostepne na rynku również specjalne preparaty podnoszące odporność organizmu, np. preparat Scanomune jest b. dobry, ale niestety drogi ( w granicach 80-100 zł 60 tabletek).
Nużyca u psa, wywoływana jest przy spadku oporności czworonoga, wtedy pasożyt namnaża się w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych. Grzybica skóry u psa, wywoływana jest przez kilka rodzajów grzybów, a jej symptomy są bardzo podobne do innych schorzeń dermatologicznych. Spis treści1 Nużeniec u psa2 Rodzaje nużycy3 Nużyca ogniskowa4 Nużyca palcowa5 Nużyca uogólniona młodzieńcza6 Nużyca uogólniona psa dorosłego7 Nużyca u psów – diagnoza8 Nużyca u psów – leczenie9 Najczęściej zadawane pytaniaNużyca to choroba wywoływana przez pasożyta bytującego w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych. Demodex Canis (nużeniec psi) zazwyczaj atakuje psy w wieku szczenięcym, choć zdarzają się również przypadki zachorowań u dorosłych u psa Nużeniec psi (Demodex Canis)Demodex Canis to mikroskopijny pasożyt (0,25-0,30mm), którego nie sposób dostrzec gołym okiem. Przyjmuje się, że u każdego czworonoga bytują te pasożyty, jednakże tylko w niektórych przypadkach uaktywniają się. Rozwój pasożytów następuje w momencie spadku odporności. Szczególnie często nużeniec atakuje niesterylizowane suki podczas cieczki, psy chore i nużycyMedycyna weterynaryjna klasyfikuje cztery rodzaje nużycy: ogniskową, palcową, uogólnioną – młodzieńczą oraz uogólnioną – wieku ogniskowaNużyca ogniskowa występuje głównie u psów w wieku szczenięcym (do 1 roku). Choroba bardzo szybko postępuje. Zwykle trwa około 1-2 miesiące. W około 10% przypadków przeradza się w postać nużycy ogniskowej: łysienie (ogniska), rumień, nadmierne łuszczenie się skóry, nadmierna skórne obejmują następujące obszary: pysk, oczy, wargi, głowę, tułów, przednie łapy, palcowaPostać palcowa nużycy zwykle występuje u ras olbrzymich. Ta przewlekła choroba atakuje obszar pomiędzy palcami czworonoga. Ze względu na lokalizację zmian, leczenie tego rodzaju nużycy jest niezwykle nużycy palcowej: zmiany ropne na skórze, świąd, ból i rumień w okolicach uogólniona młodzieńczaPostać uogólniona u psów młodych zwykle bierze swój początek od pojedyńczych zmian miejscowych (ogniskowych). Dotyczy czworonogów w wieku od 3 do 18 miesięcy. W około 50% przypadków dochodzi do samoistnej nużycy uogólnionej młodzieńczej: wyłysienia o różnej wielkości, rumień, nadmierne łuszczenie się skóry, świąd, powiększone węzły chłonne, ropne zakażenie skóry, stan zapalny mieszków włosowych, uogólniona psa dorosłegoNużyca uogólniona psa dorosłego dotyczy czworonogów w wieku powyżej 18 miesiąca. Zmiany skórne obejmować mogą całe ciało. Zaniechanie leczenia może skutkować nawet śmiercią z nużycy uogólnionej psa dorosłego: nadmierne łuszczenie się skóry, świąd, powiększone węzły chłonne, zaburzenia pracy gruczołów łojowych, nieprzyjemny zapach skóry, zmiany ropne, krosty, stan zapalny mieszków włosowych, wyłysienia o różnej u psów – diagnozaZe względu na podobny obraz kliniczny wielu różnych chorób skóry, niezwykle ważne jest postawienie trafnej diagnozy. W tym celu, lekarz decyduje o przeprowadzeniu badań, które pozwolą rozpoznać chorobę. Powszechnie stosuje się:badania makroskopowe parazytologiczne zeskrobiny skórybadania laboratoryjne krwi, moczu oraz kałubadanie histopatologiczne wycinka skórybadanie mikologiczne zeskrobin skórybadanie bakteriologiczne zeskrobin skórybadanie sierści przy pomocy lampy Woodabadanie cytologiczne skórybadanie alergiczne (test alergiczny)badanie immunopatologiczne skóryNużyca u psów – leczenieLeczenie nużycy polega nie tylko na wyeliminowaniu roztoczy z organizmu czworonoga, ale także pozbyciu się chorób i dolegliwości wynikających z obecności nużeńca. Co więcej, wiele schorzeń towarzyszących tej chorobie wyklucza stosowanie niektórych preparatów przeciwko nużycy, sprawiając, że leczenie jest jeszcze najmniej problematyczna jest nużyca miejscowa diagnozowana u psów młodych. W większości przypadków, rozwijający się układ immunologiczny potrafi stoczyć zwycięską walkę z pasożytami. Tylko w 10% przypadków nużyca miejscowa przeradza się w nużycę uogólnioną. Nie oznacza to jednak, że nie powinniśmy interweniować. Wizyta u lekarza weterynarii jest przypadku nużycy uogólnionej (palcowej, u psów młodych, u psów dorosłych) leczenie jest o wiele bardziej skomplikowane, a sama forma jest zależna od wyników zadawane pytaniaCzy nużyca u psa jest zaraźliwa?Tak, do zarażenia nużeńcem dochodzi jednak już w czasie wylizywania szczeniąt przez matkę. Szacuje się, że na około 80% czworonogów bytuje ten nużyca u psa jest wyleczalna?Tak. Jednakże, choroba ma tendencje do nawracania. Psy, które przebyły nużycę wymagają szczególnej opieki i nużyca u psa jest zaraźliwa dla ludzi?Pasożyty Demodex Canis preferują innych gospodarzy. Nie mniej jednak, zaleca się zwiększyć higienę i ograniczyć zbliżenia z psem. Preparat ten jest bezpieczny dla wszystkich ras psów. W trakcie leczenia należy wykonywać badanie co miesiąc w celu monitorowania postępów. Można stosować antybiotyki i środki do mycia oraz szampony do skóry. Nużeniec jest chorobą trudną do wleczenia, nie wszystkie metody leczenia są skuteczne, a złagodzenie objawów klinicznych
Nużeńce psie Nużeńce psie (zwykle roztocz z gatunku Demodex canis) w niewielkiej liczbie obecne są w skórze większości zdrowych psów. Są to tzw. komensale (rodzaj współżycia dwóch organizmów, z których jeden czerpie korzyści z drugiego, nie przynosząc mu ani korzyści, ani szkód). W związku z tym uznaje się je (obecne w niewielkiej ilości) za fizjologiczny składnik fauny, która kolonizuje skórę. Nużeńce bytują przede wszystkim wewnątrz mieszków włosowych, odżywiając się głównie łojem i zawartością komórek nabłonkowych. Rzadziej obecne są w gruczołach łojowych i potowych. Obok najpowszechniej występującego gatunku Demodex canis, u psów możemy mieć do czynienia z dwoma innymi: • bytującym na skórze, w okolicy ujścia mieszków włosowych; • Demodex injai, związanym dodatkowo z gruczołami łojowymi. Do rozwoju choroby dochodzi w wyniku nadmiernego, patologicznego wzrostu ilości nużeńców. Jest to związane głównie z wrodzonymi predyspozycjami organizmu do zwiększonego namnażania się pasożytów. Roztocza te przekazywane są z matki na potomstwo tuż po porodzie. Zwykle ma to miejsce podczas pielęgnacji szczeniąt, stąd miejscami predylekcyjnymi dla nużycy miejscowej są zazwyczaj okolice oczu, nosa, pyska. U większości szczeniąt nie występują objawy kliniczne. Pasożyty te nie przeżywają poza organizmem żywiciela. Najczęściej jest to schorzenie wtórne do innych przewlekłych chorób i związanych z nimi spadku odporności lub zaburzeń układu immunologicznego. Długość cyklu rozwojowego nużeńców Długość cyklu rozwojowego to około 20-35 dni. Wyróżniamy kilka stadiów rozwojowych: • wrzecionowate jaja, • larwy o 3 parach krótkich odnóży, • protopoczwarki z 6 parami odnóży, • poczwarki z 8 parami odnóży, • osobniki dorosłe (4 pary odnóży, głowa, tułów). Rasy, u których nużyca pojawia się najczęściej: Choć nużyca może pojawić się u każdego psa niezależnie od rasy, to u niektórych ras pojawia się znacznie częściej. Należą do nich: • shar pei, • buldog angielski, • buldog francuski, • west highland white terrier, • cairn terrier, • dog niemiecki, • doberman, • bokser, • owczarek niemiecki, • jamnik, • beagle, • mops, • sheltie. Nużycę wtórną u psów dorosłych powodują najczęściej: choroby endokrynologiczne (nadczynność kory nadnerczy, niedoczynność tarczycy), rozsiany proces nowotworowy, leki immunosupresyjne (np. glikokortykosteroidy), układowe choroby zakaźne, przewlekły stres, niedożywienie i cieczka. Postacie nużycy i charakterystyczne objawy kliniczne Nużyca miejscowa (ogniskowa) Nużycę miejscową (ogniskową) diagnozujemy najczęściej u młodych psów, tuż przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. Charakterystyczne dla tej postaci jest występowanie kilku (1-5) zmian skórnych, mających postać dobrze odgraniczonych, plackowatych wyłysień. Występują również rumień, hiperpigmentacja, nadmierne złuszczanie naskórka. Mogą być obecne odlewy mieszkowe, zaskórniki (comedones) powstające w wyniku zaczopowania mieszków włosowych przez łój i komórki naskórka. Najbardziej typowa lokalizacja zmian to: • część twarzowa głowy (bardzo często zmiany na powiekach i wokół oczu – „okulary nużycowe”), • szyja, • kończyny piersiowe, • tułów (rzadziej). W przypadku wystąpienia świądu mamy do czynienia z wtórnymi infekcjami bakteryjnymi i na tle Malassezia. Na skórze pojawiają się wykwity w postaci grudek, krost i strupów. Może być obecny łojotok. W przypadku 90% psów chorych na nużycę miejscową dochodzi do samoistnego wyleczenia, natomiast w 10% występuje nasilenie i uogólnienie choroby. Nużyca uogólniona (młode psy) Najczęściej występuje u psów kilkumiesięcznych, poniżej 12 miesiąca życia (3-6 mies.). Zwykle niezbędne jest wdrożenie odpowiedniej terapii, w zależności od choroby pierwotnej. Ma to zapobiec rozwojowi choroby silnie osłabiającej organizm (zaawansowanej ciężkiej postaci nużycy krostkowej). Fakt, iż demodekoza uogólniona młodych psów pojawia się tuż przed osiągnięciem dojrzałości płciowej związane jest ze zmianami w układzie immunologicznym, gruczołach wydzielania wewnętrznego, zmianami w samej skórze zależnymi od okresu dojrzewania. Najczęściej wraz z osiągnięciem dojrzałości płciowej zmian skórne ustępują. Dotyczy to jednak głównie postaci miejscowej. Postać uogólniona nużycy znacznie rzadziej ulega samowyleczeniu. Najczęściej postać uogólniona jest następstwem uogólnienia się postaci miejscowej. Dochodzi do powiększenia wykwitów, łączenia ze sobą zmian skórnych i tworzenia tzw. blaszki naciekowej. Charakterystyczne jest występowanie stanu zapalnego na obwodzie zmian, przetok z sączącym się wysiękiem, hiperpigmentacji, krost, a następnie strupów, które pokrywają całą blaszkę. Bakteriami najczęściej wikłającymi początkowo jest Staphylococcus intermedium, a następnie: Pseudomonas spp., Proteus spp., E. coli. Zmiany mogą nasilić się i objąć całe ciało. Jeśli przybierają postać ropnych, krwotocznych ognisk o charakterze przewlekłym, może dojść do powiększenia węzłów chłonnych obwodowych, spadku masy ciała, a nawet posocznicy. Możliwy jest również przebieg łagodniejszy, tzw. „złuszczający”, gdzie nie dochodzi do wtórnych zakażeń i występują: rumień, intensywne złuszczenie naskórka, dodatkowo hiperpigmentacja. Nużyca uogólniona (psy dorosłe) Najczęściej z tą postacią mamy do czynienia u psów powyżej 4 roku życia. Związana jest z silnym spadkiem odporności, którego powodem może być przewlekły, pierwotny proces chorobowy, np. nowotworowy, choroby endokrynologiczne, jak nadczynność kory nadnerczy (hiperadrenokortycyzm) i niedoczynność tarczycy (hipotyroidyzm), układowe choroby zakaźne itd. Przebieg i objawy mogą być takie same jak przy postaci uogólnionej u młodych psów. Postać palcowa – nużyca przestrzeni międzypalcowych (pododemodekoza) Najczęściej ma ciężki przebieg. Postać ta jest bardzo trudna do wyleczenia. Może być wynikiem demodekozy skóry palców jako formy ograniczonej lub wchodzić w skład postaci uogólnionej. Możemy mieć do czynienia z różnymi objawami: • rumieniem okolic palców i przestrzeni międzypalcowych (zmiany mogą rozprzestrzeniać się jeszcze wyżej) oraz złuszczeniem naskórka. • dodatkowo mogą pojawiać się swędzenie i bolesność tych okolic, a także dochodzić do powstania zmian ropnych (powierzchownych i głębokich). Postać świądowa Nużyca przebiegająca ze świądem występuje głównie u west highland white terrierów. Specyficzne dla tej postaci jest to, iż objawy przypominają w znacznym stopniu atopowe zapalenie skóry. Jednak po wnikliwym badaniu można zauważyć, że rumień jest ograniczony do mieszków włosowych i wiąże się z występowaniem zaskórników oraz złogów łoju. Nie jest rozlany, jak przy atopii. Zmiany skórne przeważają nad świądem. Lokalizacja: twarz, małżowiny uszne, stopy, brzuch i tułów. Rozpoznawanie, diagnostyka różnicowa Jeżeli na podstawie objawów klinicznych i wieku psa możemy podejrzewać demodekozę, to w celu potwierdzenia choroby wykonujemy głęboką zeskrobinę skórną z kilku miejsc (stwierdzenie obecności licznych nużeńców) i badanie wyrwanych włosów (obecność ektopasożytów, dermatofitów, trichogram). W przypadku skóry bliznowatej, z owrzodzeniami, przetokami trudno wykonać zeskrobiny i w tym przypadku należy ją ucisnąć, co ułatwi wydobycie ropnej zawartości zmian, i wykonać badanie pod mikroskopem lub biopsję skóry. Jest to zalecane szczególnie u shar-pei. Warto pamiętać, że jest wiele jednostek chorobowych mogących dawać podobne objawy dermatologiczne, jakie obserwujemy przy nużycy. Podział tych schorzeń w zależności od rodzaju zmian, jakie występują, ilustruje tabela 1. W pierwszej kolejności należy wyeliminować właśnie te choroby, przeprowadzając dokładny wywiad środowiskowy, badanie kliniczne psa, zwrócić uwagę na czas pojawienia się pierwszych zmian, sezonowe ustępowanie, nasilenie, jak i wykonując odpowiednie badania ułatwiające rozpoznanie. Leczenie nużycy Leczenie nużycy jest trudne i złożone, zwłaszcza jeśli dotyczy postaci uogólnionej, a szczególnie ciężkiej postaci pododemodekozy (przetoki, czyraczność w przestrzeniach międzypalcowych). W przypadku postaci miejscowej nie zawsze istnieje potrzeba wdrożenia postępowania leczniczego, gdyż większość przypadków ustępuje samoistnie w ciągu kilku tygodni (6-8 tyg.). Jeśli występują jedynie delikatne zaczerwienienie skóry i przerzedzenie włosa (początkowo mogą być jedynie takie objawy), można obserwować zmiany, ale wykonując równocześnie kontrolne zeskrobiny skórne co 2-4 tygodnie, by w przypadku nieustępowania lub nasilenia się zmian zaordynować odpowiednią terapię (następstwo wtórnych zakażeń bakteryjnych na tle Malassezia). W przypadku bardziej nasilonych ognisk postaci miejscowej stosujemy szampony z nadtlenkiem benzoilu w celu „oczyszczenia mieszków włosowych” i pozbycia się nadkażeń bakteryjnych. Ropne zapalenie skóry wymaga stosowania antybiotyków przez co najmniej 3 tygodnie w przypadku ropnego powierzchownego zapalenia skóry i 4-6 tyg. w przypadku czyraczności. Wtórne zakażenia na tle Malassezia wymagają stosowania szamponów przeciwgrzybiczych lub ogólnych leków przeciwgrzybiczych. Podajemy dodatkowo preparaty witaminowo-mineralne i zawierające kwasy tłuszczowe. Pomocne są również środki stymulujące odporność. Podstawą jest zastosowanie preparatu pajęczakobójczego, w zależności od nasilenia zmian, wrażliwości psa. Terapia uzależniona jest również od doświadczeń w stosowaniu leków przez prowadzącego lekarza weterynarii. W postępowaniu przeciwko nużycy uogólnionej (bo tą głównie leczymy) stosowane są zarówno leki zarejestrowane, jak i niezarejestrowane dla psów. Do leków zarejestrowanych należą: • amitraza w roztworze o stężeniu 0,05%. Pomyślna reakcja na leczenie aż w 90% przypadków, u których ten lek został zastosowany. Możliwe są jednak silne działania niepożądane, takie jak: wymioty, apatia, obniżenie temperatury ciała, spadek ciśnienia krwi, bradykardia, świąd, erytrodemia (rumień z nasilonym złuszczeniem naskórka), wzrost poziomu cukru we krwi, śmierć. Amitraza jest inhibitorem MAO (skutki uboczne u pacjentów przyjmujących inne leki tego typu); • moksydektyna w połączeniu z imidaklopridem – preparaty spot on, aplikowane raz na miesiąc, a najlepiej częściej – co 2-3 tyg. (większa skuteczność). Skutki uboczne występują rzadko i należą do nich: łojotok, rumień, wymioty. Przy połknięciu preparatu mogą wystąpić: ataksja, drżenia, rozszerzenie źrenic, osłabienie reakcji na światło, zez, duszność, zwłaszcza u owczarków szkockich, staroangielskich i ich mieszańców. Do leków niezarejestrowanych, skutecznych w leczeniu nużycy należą: • oksym milbemycyny (0,5-2 mg/kg 1 x dz.): skuteczność 60-90%; reakcje niepożądane rzadko, zwykle miejscowe, jak: rumień, nadmierne złuszczenie oraz ogólne (łagodna i przemijajaca niezborność ruchowa, brak apetytu, wymioty, ślinienie); • moksydektyna (200-400 mikrogramów na kg x dz.): skuteczność i objawy uboczne podobne jak w przypadku oksymu milbemycyny, choć częstsze; • iwermektyna (400-600 mikrogramów na kg 1 x dz.) – skuteczność 85% przypadków; łatwa w podaniu, tania. Częste i możliwe ciężkie skutki uboczne, zwłaszcza u wrażliwych psów – owczarki szkockie i ich mieszańce; większe dawki skuteczniejsze, ale mogą spowodować nie tylko niezborność ruchową, drżenia, apatię, ale nawet śmierć. Aby postawić prawidłową diagnozę, należy pobrać zeskrobiny lub wykonać trichogram, najlepiej co 4 tygodnie, i określić liczbę roztoczy, stosunek martwych do żywych osobników dorosłych i niedojrzałych. W przypadku gdy nie ma poprawy lub nie jest ona zadowalająca, należy zmodyfikować terapię i znaleźć przyczynę pierwotną, np. niewydolność tarczycy, w wyniku której wtórnie rozwija się nużyca. Leczenie należy kontynuować do momentu 2-3 ujemnych zeskrobin wykonywanych w odstępie 2 tygodni i po miesiącu. Możliwe jest występowanie nawrotów do roku od wyleczenia. Objawy kliniczne mogą nie występować, mimo obecności roztoczy. Wtedy możemy rzadziej stosować odpowiednią terapię, w przypadku klinicznej postaci choroby uogólnionej należy postępować bardziej radykalnie. Opis przypadku nużycy u 6-miesięcznej suczki W październiku 2013 roku na konsultacji w gabinecie pojawił się mieszaniec, 6-miesięczna suka Lili. Pies był szczepiony, nieregularnie odrobaczany, odpchlany i odkleszczany. Żywiony przede wszystkim tanimi karmami marketowymi i resztkami ze stołu. Z informacji uzyskanych od właścicielki wynikało, że już w wieku ok. 3 miesięcy pojawiły się pierwsze problemy dermatologiczne. Występowały delikatne zaczerwienienia skóry, przerzedzenia sierści, łysinki okolicy pyska, dokoła oczu, brzusznej powierzchni szyi. Dodatkowo obecny był rumień, szczególnie silnie wyrażony na szyi. Pojawiał się również świąd o różnym natężeniu, częściowo uzależniony od rodzaju diety. Ogólne samopoczucie zwierzaka było bardzo dobre. Pies cały czas był wesoły, z chęcią przyjmował pokarm oraz pił. Oprócz zmian skórnych nie zaobserwowano innych odstępstw od normy. W badaniu klinicznym: temperatura 38,5 st., spojówki i błony śluzowe różowe, prawidłowo nawilżone, jama brzuszna palpacyjnie miękka i niebolesna, obwodowe węzły chłonne niepowiększone, osłuchowo brak zmian nad górnymi i dolnymi drogami oddechowymi oraz sercem. Zmiany skórne wyraźnie widoczne i uogólnione. Występował rumień, który dotyczył praktycznie całego ciała – wzdłuż kręgosłupa intensywnie zaczerwieniona skóra, okolica pyska, wokół oczu, szyi (brzuszna część), dystalnych odcinków kończyn. W mniejszym stopniu wyrażony na brzusznej części tułowia, w pachwinach, po wewnętrznej stronie ud. W tych okolicach widoczne były liczne wyłysienia i przerzedzenia sierści. Obecne były pojedyncze krosty i grudki rumieniowe. Występowało rumieniowo-woszczynowe zapalenie przewodów słuchowych. Wykonane badania: • test bibułowy – wynik ujemny; • głęboka zeskrobina skórna pobrana z dwóch miejsc – wynik dodatni, obecność żywych dorosłych nużeńców, kilka w polu widzenia. Nie wykazano obecności świerzbowców, dermatofitów. Dodatkowo wykonane badanie w lecznicy – dermatofit, test wynik ujemny. Zaordynowano terapię: • antybiotykoterapia – amoksycylina z kwasem klawunolowym w dawce 25 mg/kg co 12 h przez minimum 3 tygodnie; • Tolfedine 4% (40 mg/ml) w iniekcji w dawce 4 mg/kg co 24 h przez 3 dni; • Advocate spot on do zakraplania na skórę, do powtórzenia po 2 tygodniach; • preparat Amino Biotin zawierający biotynę, witaminy i aminokwasy egzogenne; 0,5 tabletki na dzień przez 2 mies.; • zalecono wykonanie zeskrobiny za 2-4 tygodnie. Właścicielka zdecydowała się jedynie na kilka badań i ograniczone leczenie ze względu na brak funduszy. Po 2 tygodniach terapii zaobserwowano znaczne zmniejszenie się rumienia skóry, zwłaszcza części twarzowej głowy i szyi. Natomiast w okolicy dystalnych części kończyn rumień skóry zmniejszył się nieznacznie. Rozpoczął się porost sierści, niezadowalający jedynie w okolicach dystalnych części kończyn. Zalecono antybiotykoterapię jeszcze przez 2 tygodnie i kontrolę. Zastosowano preparat Advocate i zalecono kolejną aplikację za 2 tygodnie. Po tym okresie rumień skórny był obserwowany jedynie na dystalnych odcinkach kończyn, jednakże i w tych okolicach wystąpiła wyraźna poprawa. Właścicielka nie wyraziła zgody na powtórną zeskrobinę. Zalecono regularne wizyty kontrolne i stosowanie preparatu Advocate spot on co 2 tygodnie co najmniej dwukrotnie po całkowitym ustąpieniu zmian. Właścicielka przerwała zaleconą terapię, w związku z czym po 3 miesiącach nastąpił nawrót, tym razem w znacznie bardziej nasilonym stopniu. Nawrót częściowo związany był ze spadkiem odporności w związku z pojawieniem się pierwszej cieczki. Zmiany skórne obejmowały: • małżowiny uszne zewnętrzne – wyraźny rumień; • brzuszną część szyi – intensywny rumień, łojotok i zliszajowacenie, łuszczenie naskórka; • obszar wzdłuż kręgosłupa na całej długości – intensywny rumień skóry; • kończyny tylne, po wewnętrznej stronie ud – intensywny rumień skóry, po zewnętrznej stronie – przebarwienie i rumień, intensywne łuszczenie naskórka; • kończyny przednie – zmiany skórne zlokalizowane w okolicy ramienia (głównie wyłysienia i łuszczenie naskórka); • intensywny rumień, przerzedzenia i wyłysienia sierści na dystalnych częściach kończyn przednich i tylnych. Łuszczenie naskórka. Zastosowano następującą terapię: • antybiotykoterapia – amoksycylina z kwasem klawunolowym w dawce jak poprzednio, minimum 3 tygodnie; • meloksykam w preparacie Metakam 5 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań dla psów i kotów w dawce 0,2 mg/kg 2-krotnie w odstępie 48 h; • Advocate spot on do kolejnego powtórzenia za 2 tygodnie; • dietę hipoalergiczną – Royal canin hypoallergenic – przez minimum 6-8 tygodni. Po 2 tygodniach zaobserwowano poprawę, ale nie była ona tak zadowalająca jak przy pierwszym zastosowaniu. Powtórzono podanie preparatu Avocate spot on, kąpiele w szamponie jodoforowym raz w tygodniu, przedłużono antybiotykoterapię jeszcze przez 2 tygodnie. Dodatkowo zastosowano miejscowo preparat Allerderm spot on bezpośrednio na miejsca, w których skóra była intensywniej zaczerwieniona i występowało intensywne łuszczenie naskórka (wzmocnienie bariery ochronnej naskórka, nawilżenie skóry). Po następnych 2 tygodniach nie było dalszej poprawy, a zmiany skórne zaczęły się nawet rozszerzać – intensywny rumień, wyłysienia praktycznie w każdej części ciała (liczne zmiany na części twarzowej głowy, szyi, tułowiu, bokach ciała, udach, dystalnych odcinkach kończyn itd.). Intensywne łuszczenie, przebarwienia, zaskórniki, zwłaszcza w okolicy ud. W związku z tym zdecydowano o całkowitej zmianie sposobu leczenia. Do badania pobrano zeskrobinę z kilku miejsc (trzech), sporą ilość złuszczającego się naskórka. Za pomocą pęsety pobrano włosy z kilku miejsc i przekazano do laboratorium. Pasożyty, ich jaja, dermatofity są łatwo wykrywalne podczas tego badania. Jest to bardzo przydatne i proste w wykonaniu badanie w kierunku nużycy. W zeskrobinie obecne były: • odlewy mieszkowe, • Demodex canis, kilka w polu widzenia, dorosłe, martwe. W przypadku demodekozy klinicznej zwykle w zeskrobinie stwierdza się liczne dorosłe nużeńce i/lub wzrost stosunku farm niedojrzałych do dorosłych. Biorąc pod uwagę skuteczność pierwszej terapii, następnie jej ponowienie i niezadowalający efekt terapeutyczny, poszerzenie się zmian i wyniki wykonywanych zeskrobin, postanowiono zastosować iwermektynę, której skuteczność sięga aż 85% przypadków. Dodatkowo jej zaletą jest niski koszt terapii oraz łatwość podania. Wadę stanowi fakt, iż często wywołuje skutki uboczne, zwłaszcza u ras wrażliwych, jak owczarek szkocki i mieszańce. Iwermektyna nie jest zarejestrowana dla psów. Możliwe skutki uboczne to: niezborność ruchowa, apatia, ślepota, śpiączka oraz śmierć. W związku z tym najlepiej zacząć podawanie iwermektyny od mniejszej dawki i stopniowo ją zwiększać. Dawkowanie: 0,6 mg/kg co 24 h, doustnie. Rozpoczynamy od 0,05-0,1 mg/kg, w drugim dniu 0,2 mg/kg i stopniowo zwiększamy o 0,1 mg/kg, aż do osiągnięcia dawki 0,6 mg/kg. W gabinecie autora zastosowano iwermektynę w mniejszej dawce ze względu na bezpieczeństwo psa (Lili nie miała wykonywanych podstawowych badań krwi – morfologii i biochemii). Zaczęto od dawki 0,05 mg/kg per os 1 x dz. 1. dnia; 0,1 mg/kg 2. dnia; 0,2 mg/kg 3. dnia; 0,3 mg/kg 4. dnia; 0,4 mg/kg 5. dnia i tę dawkę stosowano jeszcze przez 9 dni. Terapia iwermektyną trwała łącznie 14 dni. Równocześnie zalecono: • kąpiele w szamponie Hexoderm (co 3 dni przez 2 tygodnie, następnie raz w tygodniu przez 2 miesiące, raz na 2 tygodnie przez 3 miesiące); • w celu wzmocnienia odporności preparat Vetfood immunoactive w dawce 1 kapsułka dziennie przez 2 miesiące; • efa oil – zawierający kwasy omega 3 i 6, 15 kropli na dzień przez minimum 2 miesiące; • po zakończeniu ordynacji iwermektyny, zamiast preparatu Advocate, Certifect do stałego podawania co 3 tygodnie. Po 10 dniach zauważalna była znaczna poprawa. Widoczny był porost włosa, zwłaszcza w okolicy głowy, kończyn przednich, mniej zauważalny w okolicy szyi i tułowia, okolicy ud i dystalnych odcinków tylnych łap. Oprócz porostu włosa, zmniejszył się rumień skórny w okolicy głowy i przednich łap. W okolicy bioder wyraźnie widoczne ustępowanie przebarwienia i intensywnego łuszczenia naskórka. Zastosowano iwermektynę jeszcze przez 4 dni, po których nastąpiła jeszcze wyraźniejsza poprawa stanu skóry. Rumień skóry już niewidoczny w okolicy głowy, w niewielkim stopniu w okolicy boków ciała i szyi, a nawet końców łap. Łuszczenie obecne jedynie w okolicy bioder, w nieznacznym stopniu. Przebarwienie i rumień również nieznaczny. Widoczny porost sierści w okolicach wszystkich zmian. Po zakończeniu terapii iwermektyną zaczęto podawanie Certifect spot on ze względu na fakt, iż preparat ten zawiera amitrazę. Zalecany jest również dla psów w ochronie przeciwkleszczowej. Po miesiącu od zakończenia terapii iwermektyną i dwa tygodnie po podaniu Certifectu rumień skórny zupełnie ustąpił. Miejsca poprzednich przerzedzeń i wyłysień porosły włosem. Dotyczyło to również kończyn i szyi, gdzie zmiany były mocno nasilone (występowały intensywny rumień, łuszczenie naskórka i lichenizacja). Obecnie pies przyjmuje jedynie Certifect i jest kąpany w Hexodermie (według ustalonego schematu). Nie występują żadne niepokojące objawy. Zalecono wykonanie zabiegu sterylizacji ze względu na fakt, iż postać uogólniona w dużym stopniu związana była z pojawieniem się rui i przy każdej kolejnej najprawdopodobniej będziemy mieć do czynienia z nawrotem demodekozy. Podsumowanie Nużyca jest jedną z najczęściej występujących u psów chorób skóry o charakterze zapalnym. Ta jednostka chorobowa nieraz spędza sen z powiek nie tylko lekarzom weteterynarii, ale również właścicielom zwierząt. Powodem są trudności w leczeniu tej ektoparazytozy oraz rozległość zmian i ciężkość przebiegu, zwłaszcza postaci palcowej. O skuteczności terapii, oprócz doboru właściwych dla danego pacjenta leków, decydują cierpliwość właściciela i sumienne wykonywanie zaleceń wydanych przez lekarza prowadzącego. Autor: lek. wet. Marzena Zmarlak Gabinet weterynaryjny Felican-Vet, Warszawa Streszczenie: Nużyca (demodekoza, świerzb czerwony, świerzb nużeńcowy) jest jedną z najczęściej występujących dermatoz ektopasożytniczych u psów. Występuje głównie u młodych osobników, niemal wyłącznie poniżej 12 miesiąca życia. U dorosłych zwierząt spotykana jest znacznie rzadziej, zwykle powyżej 4 roku. U tych psów towarzyszy głównie ciężkim, uogólnionym schorzeniom, w znaczny sposób upośledzającym odporność, np. niedoczynności tarczycy, nadczynności kory nadnerczy, nowotworom. W przypadku nużycy psów możemy mieć do czynienia z postaciami: miejscową, uogólnioną, nużycą palcową i świądową. Piśmiennictwo: 1. Wilkinson Harvey Atlas dermatologiczny małych zwierząt. 1996. 2. Nuttall T., Harvey Mc Keever Choroby skóry psów i kotów, kolorowy atlas i podręcznik. Galaktyka, 2010. 3. Niemand Suter Kohn B.: Praktyka kliniczna: psy. Galaktyka, 2011. 4. Dokumentacja Gabinetu Felican-Vet. Przejdź do następnej strony
Pchły to jedne z najczęściej występujących u psa pasożytów zewnętrznych, które potrafią dać się zwierzęciu mocno we znaki. Co więcej, mogą przenieść się również na inne zwierzęta domowe. Jeśli więc zauważymy pchły u psa, należy działać jak najszybciej.
O tym, że zwierzę choruje na nużyce świadczą takie objawy, jak zaczerwienienie i zapalenie skóry, rany, wrzody lub połacie otwartej skóry. W niektórych przypadkach chore zwierzę traci apetyt i znacznie chudnie, a jego skóra zaczyna brzydko u psów występuje na skórze, a powoduje ją pewien rodzaj roztoczy. Mimo że jest to choroba dotykająca psy, to może niestety przenieść się też na wiadomością jest jednak to, że nużyca u psów może być z powodzeniem leczona i można jej zapobiegać. Metody leczenia opisane w poniższym artykule, o ile stosowane poprawnie, są bardzo jest nużyca u psów?Nużyca to choroba skóry wywoływana przez pasożytnicze roztocza, które żywią się łojem, keratyną i komórkami skóry psów, kotów, a także ludzi. Najczęstszą metodą zarażenia jest bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem lub skażonym przedmiotem. Zaliczyć tu można na przykład koc lub nużycy rozwijającej się u zwierzęcia lub człowieka zależy od gatunku roztoczy, które wywołują infekcję. Choroba bardzo często występuje u bezpańskich psów oraz tych, które żyją w ciasnych, zapełnionych miejscach i niehigienicznych odpowiedzialne za rozwój tego typu nużycy są z gatunku Demodex, czyli nużeniec. Żyją one naturalnie na skórze i włosach zwierzęcia. Choroba rozwija się, kiedy z jakiejś przyczyny (nowotwór u psa, niedoczynność tarczycy lub zaburzenia układu odpornościowego) zwiększa się populacja tych mikroorganizmów na ciele wspomnieć, że demodekoza nie jest zaraźliwa ani między psami, ani między psami a człowiekiem. Mimo to może ona przenieść się na niektóre psy czystej rasy z krótką sierścią, do których zaliczyć można dobermany i shar który wywołuje tę chorobę jest Sarcoptes scabei var canis, czyli świerzbowiec drążący psi. Jak sama nazwa wskazuje, posiada on zdolność do drążenia psiej skóry. Należy zaznaczyć, że ten rodzaj świerzbu jest zaraźliwy dla człowieka. Przenosi się również na inne ssaki, do których zaliczyć można na przykład koty i ta, nazywana również “łupieżem wędrującym”, powstaje w wyniku zakażenia roztoczem z rodziny Cheyletiella. Występuje ona u ludzi, u których powoduje wysypki i zaczerwienienia. Dotyka także psy, króliki i u psów: objawy i diagnozaAby dobrze zdiagnozować nużycę u psów, musisz zwracać szczególną uwagę na pewne zachowania i objawy. Dobrą rzeczą dotyczącą tego typu infekcji jest fakt, że jest ona stosunkowo łatwo do rozpoznania. Rozmiar i umiejscowienie zmian będą różne w zależności od rodzaju natomiast jeden szczególnie ewidentny objaw, które jest wspólny dla wszystkich rodzajów nużycy. Mowa tu oczywiście o nieprzepartym to, że Twój pies będzie nieustannie drapał konkretne rejony swojego ciała. Będzie on również lizał te zainfekowane części. Może również dojść do charakterystycznym objawem jest utrata sierści na zainfekowanych regionach skóry, co może obejmować zarówno małe łatki, jak i duże połacie skóry. Wszystko to zależy od rozległości zakażenia. Choroba może również objawiać się łupieżem, złuszczaniem skóry, mogą powstawać strupy i tym, że zwierzę choruje na nużyce świadczą takie objawy, jak zaczerwienienie i zapalenie skóry, rany, wrzody lub połacie otwartej skóry. W niektórych przypadkach chore zwierzę traci apetyt i znacznie chudnie, a jego skóra zaczyna brzydko i zapobieganie nużycy u psów środkami naturalnymiLeczenie nużycy powinno opierać się na dwóch głównych czynnościach: leczenie skóry zwierzęcia za pomocą dostępnych środków oraz poprawa i zachowanie higienicznych warunków życia dla chorego zwierzęcia. W pierwszej kolejności możesz podać swojemu zwierzęciu leki przepisane przez weterynarza. Są to zazwyczaj leki jednak zwiększyć skuteczność leków, stosując środki naturalne. Polega to na zewnętrznej aplikacji pewnych składników. Oto kilka przykładów naturalnych środków przeciw nużycy u psów:1. CzosnekJest to środek o działaniu antybakteryjnym i gojącym, dlatego może pomóc Ci wyeliminować roztocza i poleczyć skórę swojego psa. Leczenie polega na posiekaniu dwóch ząbków czosnku i zmieszaniu ich z oliwą z trzeba nałożyć tak powstałą papkę na chore miejsca i zostawić na noc. Rano należy delikatnie usunąć oliwę i pozostałości miękką, wilgotną Neutralne mydłoPsy z nużycą powinny być kąpane w białym lub neutralnym mydle. Zapobiega to dalszemu podrażnieniu skóry, które może nastąpić wskutek stosowania perfumowanych mydeł i szamponów. Istnieją również mydła medyczne, które zawierają dodatek substancji przeciwbakteryjnych i antyseptycznych. Środki takie nakłada się na skórę psa, a następnie zmywa po dwóch RumianekRoślina ta posiada właściwości, które są korzystne dla skóry i jest bardzo przydatna w leczeniu nużycy. Kwiaty rumianka działają odświeżająco, przeciwzapalnie i oczyszczająco. Możesz wykonać napar z kwiatów rumianka, zalewając mieszaninę kwiatów i liści rumianka pół litrem wrzącej wody. Kiedy napar ostygnie możesz użyć go do zwilżenia futra może Cię zainteresować ... Łupież u psa – objawy, czyli co możemy zaobserwować i na co powinniśmy zwrócić uwagę. Typowymi objawami łupieżu jest sucha łuszcząca się skóra u psa lub tłusta łuszcząca skóra. Do tego dochodzi swędzenie oraz dyskomfort w zachowaniu naszych zwierzaków. Musisz mieć na uwadze, że jeśli pies ma łupież i się drapie, to Nużyca to choroba skóry, która nie tylko wygląda strasznie – jest także trudna do prawidłowego zdiagnozowania i wyleczenia. Jak wygląda nużyca u psa i co ją wywołuje? Nużyca u psa – przyczyny Na skórze psa, tak jak i na ludzkiej, żyje wiele mikroorganizmów, których obecność nie wywołuje żadnych objawów. Jednym z nich są nużeńce (Demodex) – podłużne pajęczaki z rodziny roztoczy, które bytują głównie w torebkach włosowych i gruczołach łojowych. Demodex canis, czyli nużeniec psi, żyje na skórze niemal każdego domowego czworonoga. U zdrowych zwierząt nie powoduje żadnych dolegliwości. Nużyca u psa to choroba polegająca na nadmiernym namnożeniu się nużeńców na skórze psa. Dochodzi do tego zazwyczaj wtedy, gdy organizm czworonoga jest osłabiony, a jego układ odpornościowy nie działa efektywnie. Nużyca jest więc problemem dotykającym najczęściej zaniedbane, niedożywione lub poważnie chore psy. Zauważono również, że występuje częściej u niektórych ras psów, takich jak dalmatyńczyk, bulterier, doberman, west, bokser czy buldog angielski. Ta pasożytnicza choroba może mieć bardzo ciężki przebieg, a nawet stanowić zagrożenie dla życia u psa – objawy Objawy nużycy mogą być różne – są zależne od wieku psa i postaci tej choroby. Postać miejscowa Dotyczy zazwyczaj psów młodych, poniżej 6. miesiąca życia. Jej objawy to zaczerwienienia i zgrubienia skóry, a także wyłysienia w okolicy oczu, pyska, na głowie, uszach, tułowiu lub przednich łapach. Obejmuje zazwyczaj 5-6 asymetrycznie rozmieszczonych na ciele psa obszarów o średnicy około 5 cm. Powstałe zmiany wokół oczu często przypominają okulary. Zmienionej skórze nie towarzyszy świąd, o ile nie dojdzie do wtórnego zakażenia bakteryjnego. W 90% przypadków choroba sama ustępuje w ciągu 6-8 tygodni. Pozostałe 10% przeradza się w postać uogólnioną. Postać uogólniona Występuje u psów w każdym wieku, jednak najczęściej dotyka kilkunastomiesięczne psy, których układ odpornościowy przechodzi pewne zmiany związane z dojrzewaniem płciowym. U psów starszych ta postać nużycy jest wywołana osłabieniem układu immunologicznego, które towarzyszy innej, poważnej chorobie (takiej jak nowotwór, niedoczynność tarczycy czy choroby zakaźne). Postać uogólniona przybiera formę licznych, małych zmian skórnych lub obejmuje większy obszar, na przykład głowę zwierzęcia. W skrajnych przypadkach może objąć całe ciało psa. Chorobie tej towarzyszyć mogą stan zapalny, wysięk, przebarwienia skóry i strupy. Nieleczona nużyca u psa może skutkować spadkiem masy ciała, zapaleniem nerek, powiększeniem węzłów chłonnych, a nawet posocznicą. Postać palcowa Obejmuje przestrzenie międzypalcowe. Może wchodzić w skład postaci uogólnionej lub występować samodzielnie. Jest trudna do leczenia i ma zazwyczaj ciężki przebieg. Obejmuje rumień w okolicach palców, złuszczanie naskórka na łapach, swędzenie, bolesność, a także ropne zmiany na skórze. Może doprowadzić nawet do martwicy u psa – diagnoza i leczenie W celu zdiagnozowania nużycy u psów należy wykonać głęboką zeskrobinę skórną z kilku miejsc. Skórę pokrytą bliznami, owrzodzeniami czy przetokami trudno jednak zbadać w ten sposób. W takim przypadku można wykonać biopsję skóry lub badanie mikroskopowe ropnej wydzieliny. Leczenie nużycy u psów obejmuje przede wszystkim stosowanie środków roztoczobójczych, zarówno w postaci szamponów i kropli, jak i środków doustnych. W przypadku wtórnych zakażeń drożdżakami lub bakteriami stosuje się odpowiednio środki grzybobójcze lub antybiotyki. W przypadku nużycy u psów starszych, spowodowanej spadkiem odporności, konieczne jest ustalenie przyczyny osłabienia układu immunologicznego i podjęcie odpowiedniego leczenia. Pomocne okazują się także preparaty witaminowe i kwasy tłuszczowe omega-3, które zwiększają odporność i poprawiają stan skóry zwierzęcia. Podczas leczenia należy regularnie kontrolować skuteczność terapii. Zeskrobiny powinny być wykonywane co 2-4 tygodnie. Leczenie należy kontynuować do momentu 2-3 ujemnych zeskrobin, wykonywanych w odstępie 2 tygodni i po miesiącu. Wyleczony psiak szybko porasta nową sierścią i odzyskuje dawny wygląd. Jednak jednorazowe przechorowanie nużycy nie gwarantuje, że zwierzak nie zachoruje na nią ponownie!Podziel się tym artykułem:Aleksandra ProchockaSpecjalista do spraw żywienia psów, zoopsycholog, wolontariusz w Schronisku na Paluchu. Absolwentka studiów magisterskich na Wydziale Nauk o Zwierzętach, SGGW.

Nużeniec to powszechnie występujący pasożyt. Nosicielami tego roztocza jest duża część populacji ludzkiej. U nie wszystkich jednak pojawiają się objawy chorobowe. Choroba – nużyca ludzka, może być skutkiem zarażenia jednym lub obydwoma z wymienionych poniżej gatunków nużeńca. Roztocza te nieznacznie się od siebie różnią. Demodex folliculorum – nużeniec ludzki Osiąga

Łupież u psa może mieć podłoże pierwotne lub wtórne. W każdym przypadku niezbędna będzie wizyta u lekarza weterynarii, który postawi diagnozę. Spis treści - kliknij Czy pies może mieć łupież? Tak. Biały nalot na sierści lub widoczna łuska to niestety psi łupież. Łupież u psa jest chorobą skóry i jest konsekwencją intensywnego łuszczenia się zrogowaciałych warstw naskórka. Naskórek psa łuszczy się w wyniku zbyt szybkiego podziału komórek skóry. Komórki naskórka zbyt szybko obumierają i za szybko tworzą się nowe. Łupież u psa jest wynikiem zaburzeń równowagi fizjologicznej organizmu zwierzęcia i może zwiastować poważną chorobę. Objawy łupieżu u psa Wśród objawów łupieżu u psa wymienić należy:pogorszenie jakości sierści, jej zmatowienie oraz łamliwośćbiały pył lub płatki łupieżu na skórze i sierści psa (duże łuski to objaw tłustego łupieżu, w przypadku suchego łupieżu u psa łuska jest drobna, sypka, półtransparentna lub biała, obsypany „mąką” pies to sygnał obecności roztoczy)świąd i wylizywanie (suchy łupież u psa)wykwity skórneobrzęk i zaczerwienienie (tłusty łupież u psa)łysienieintensywny, nieprzyjemny zapach skóry psa (tłusty łupież u psa) Rodzaje łupieżu u psa Łupież u psa może mieć charakter przewlekły lub nawracający (sezonowy). Wyróżniamy łupież u psa pierwotny i wtórny. Postać pierwotna łupieżu u psa leży u podstaw genetycznych rasy i występuje niezwykle rzadko, może być dziedziczony. Forma pierwotna łupieżu u psów występuje częściej, a jej przyczyną może być szereg czynników zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Łupież u psa występuje w postaci suchej (łupież zwykły) lub tłustej i może występować miejscowo oraz lokalnie (określone partie, np. na grzbiecie) lub na całym ciele psa. Najczęstsze przyczyny łupieżu u psa Przyczyn pierwotnego łupieżu u psa może być kilka, od najbardziej prozaicznych po bardziej złożone, których nie powinno się leczyć domowymi sposobami. Przyczynami łupieżu u psa są:alergie pokarmowe i środowiskowe (żywność, rośliny, chemia gospodarcza)nieprawidłowa dieta (gluten, mięso drobiowe, odwodnienie lub słabe nawodnienie, otyłość, źle zbilansowana dieta)brak lub niewłaściwa pielęgnacja skóry psastrespasożyty zewnętrzne i wewnętrzne (świerzbowiec, nużyca, pchły)roztocza cheyletiella (łupież wędrujący)infekcje bakteryjne, drożdżakowe lub grzybiczewahania temperatury i wilgotności powietrza (klimatyzacja, ogrzewanie lub mocne nasłonecznienie pomieszczeń w których przebywa pies)choroby: niedoczynność tarczycy, cukrzyca, choroba Cushinga, pęcherzyca liściasta, zapalenie gruczołów łojowych, AZS, ichtioza psów, metaboliczna martwica naskórka, nadczynność kory nadnerczy Czy łupież u psa jest zaraźliwy? Sam łupież nie jest chorobą zakaźną, ale pasożyty wywołujące choroby których jednym z objawów jest łupież u psa już są zakaźne. Choroby pasożytnicze wywołujące łupież u psa mogą być niebezpieczne dla człowieka. Grzyby wywołujące łupież u psa mogą zagrażać także ludziom (grzyb trichophyton i microsporum). W takiej sytuacji poza psem należy obserwować i leczyć wszystkie zwierzęta mieszkające wspólnie z psem. Łupież u psa będący w zaawansowanej fazie niewątpliwie jest przyczyną dyskomfortu zwierzęcia i trzeba go leczyć. Leczenie łupieżu u psa Domowe sposoby zapobiegania łupieżowi u psasystematyczna pielęgnacja może zapobiec łupieżowi u psa (wyczesywanie sierści, które usuwa płatki łupieżu oraz rozprowadza naturalne olejki po skórze i sierści psa, stosowanie naturalnych bezzapachowych szamponów dla psów, które łagodzą świąd, niestosowanie produktów przeciwłupieżowych dla ludzi, zbyt częste kąpiele, niedokładne spłukiwanie szamponów i odżywek)suplementacja nienasyconymi kwasami omega 3 i 6, cynkiem, witaminą B i biotyną, które pozytywnie wpływają na wygląd i stan skóry i sierści psa, wzmacniają ją i utrzymują prawidłową warstwę lipidową naskórka, co przeciwdziała powstawaniu łupieżu u psaprawidłowa dieta ma znaczenie w profilaktyce łupieżu u psa (karma wysokiej jakości dostarcza wszystkich niezbędnych składników odżywczych dla psa, unikanie dokarmiania jedzeniem nieprzeznaczonym dla psa, zastosowanie diety eliminacyjnej monobiałkowej, bezzbożowej, pies musi być nawodniony i mieć stały dostęp do wody)zmiana detergentów domowych i ogrodowych na naturalne środki czyszczące i owadobójcze, które nie wchodzą w reakcje ze skórą psastosuj nawilżacze powietrza w domu, by uniknąć przesuszenia śluzówek i skóry psa, ogranicz nadmierne ogrzewanie lub klimatyzowanie pomieszczeń, by unikną problemu łupieżu u psa Leczenie weterynaryjne łupieżu u psa Działania, jakie podejmie lekarz weterynarii zależą od stanu zaawansowania łupieżu u psa. Lekarz w pierwszej kolejności zlecić może wykonanie badań krwi (wraz z hormonami tarczycy), cytologii oraz obejrzy łuski pod mikroskopem w celu wyeliminowania pasożytów zewnętrznych, jako przyczyny łupieżu u metodą jest wykonanie przez weterynarza posiewu bakteryjnego lub mykologicznego skóry, mającego na celu określenie konkretnych patogenów bytujących na skórze psa. Lekarz weterynarii może wykonać wstępne badanie dermatologiczne lampą Wooda, pod którą skóra zmienia swą barwę. Dzięki temu lekarz może określić rodzaj zmian skórnych i ich granice. W diagnostyce łupieżu u psa stosuję się trichogram przy pojawiającym się łysieniu lub ostatecznie nawet biopsję cienkoigłową (badanie histopatologiczne wycinka skóry).Przy problemie łupieżu u psa wykonuje się też badania genetyczne, jeśli jest to rasa zagrożona łupieżem pierwotnym. Po wykonaniu określonych badań lekarz zapisuje kąpiele w specjalistycznych szamponach leczniczych, może zalecić wcierki lub leki stosowane miejscowo, ale również leki sterydowe i immunosupresyjne oraz inne preparaty działające ogólnoustrojowo (np. szczepienie). Wśród zaleceń leczenia łupieżu u psa jest także suplementacja nienasyconymi kwasami tłuszczowymi, a także unikanie sytuacji stresowych. W przypadkach stresogennych, ale koniecznych dla zdrowia psa (np. wizyta u lekarza) weterynarz zaleci psie feromony lub łagodne preparaty uspokajające, które podaje się bezpośrednio przed danym wydarzeniem. Łupież u psa występujący w wyniku stresu (nagłego silnego wyrzutu adrenaliny) nie musi być leczony i mija natychmiast po uspokojeniu się Przeczytaj inne poradniki o zdrowiu psów i kotów Alergie u psa — domowe sposoby, aby pomóc pupilowi Alergia u psa to nieprawidłowa reakcja organizmu, a dokładnie układu immunologicznego na konkretne czynniki występujące w jego otoczeniu. Czworonogi mogą doświadczać podobnych alergii co ludzie, jednak różnica przejawia się w reakcjach, objawach oraz sposobie leczenia. Przez aktualizacja dnia 18:57 Czym jest nużyca u psa? Nużyca u psa jest chorobą pasożytniczą, wywoływaną przez nużeniec psi (łac. Demodex canis). Inna nazwa tej jednostki chorobowej pochodzi od łacińskiej nazwy pasożyta – demodekoza. Nużeniec psi należy do rzędu roztoczy i ma kształt, który określa się jako cygarowaty. Pasożyt ten umiejscawia się w mieszkach włosowych. Do inwazji dochodzi zwykle u szczeniąt w pierwszym dniu życia, kiedy zarażają się od matki. Dużo rzadziej zdarza się to psom starszym ze znacznie obniżoną odpornością, kiedy następuje duży wzrost liczby jego „własnych” nużeńców. Rasy, które są szczególnie narażone na nużycę to dobermany, pinczery, dogi, buldogi, czy boksery. Należy jednak pamiętać o tym, że u każdego psa może dojść do inwazji nużeńca, a więc żadna rasa nie jest całkowicie bezpieczna pod tym względem. Do czynników ryzyka zalicza się oczywiście spadek odporności, ale poza tym: stres, silne zarobaczenie, złe warunki życia, trwającą chemioterapię, a także występowanie jednocześnie innych chorób (alergie, choroby autoimmunologiczne, metaboliczne, wirusowe, ropne, bakteryjne zapalenia skóry). Jakie są objawy nużycy u psa? Są dwie postaci nużycy – uogólniona i miejscowa. Postać miejscowa nużycy u psa Postać miejscowa objawia się rumieniami, łuszczącą się skórą oraz licznymi wyłysieniami (w okolicach oczu, pyska, warg, głowy, zewnętrznej strony uszu, przednich łap i tułowia). U większości młodych psów objawy ustępują samoistnie po 1 – 2 miesiącach. Co ciekawe, nużyca sama w sobie nie powoduje świądu. Występuje on dopiero w wyniku wtórnych zakażeń bakteryjnych. Łapki psa rasy chihuahua z nużycą© Shutterstock Uogólniona nużyca młodzieńcza U co dziesiątego psa postać ogniskowa nużycy przechodzi w tzw. uogólnioną postać młodzieńczą ]. Występuje tylko u szczeniąt do 1. roku życia. Symptomy w tej postaci nużycy są identyczne jak w postaci ogniskowej, ale są one rozsiane po całym ciele. Dodatkowo dochodzi do wtórnych infekcji bakteryjnych, a także do powiększenia węzłów chłonnych. Uogólniona nużyca psów dorosłych Uogólniona nużyca osobników dorosłych ma dokładnie te same objawy co postać młodzieńcza, ale dotyczy psów, które skończyły już 1. rok życia. Dochodzi do niej w związku ze znacznym spadkiem odporności, zwykle w wyniku stresu, występowania innych chorób czy podawania leków. Nużyca palcowa u psa Zwykle towarzyszy postaci uogólnionej. Postać ma ciężki przebieg i jest trudna do wyleczenia. Objawy lokalizują się na palcach i w przestrzeniach między nimi – najczęściej jest to rumień palcow i przestrzeni międzypalcowych, ropne zmiany, złuszczenie naskórka bolesność i świąd. Diagnoza nużycy u psa Rozpoznanie i leczenie nużycy u psa należy podjąć jak najszybciej, żeby nie doszło do żadnych powikłań. Najważniejsza kwestia to trafne postawienie diagnozy, ponieważ jest wiele chorób, również pasożytniczych, które dają podobne objawy do nużycy. Pasożyty skóry u psa to przykładowo świerzb owiec, pchły, kleszcze i różne roztocza. Poza tym nużyca może być mylona z grzybicą, alergiami, zakażeniami bakteryjnymi, zaburzeniami hormonalnymi czy chorobami autoimmunologicznymi. Pierwszą czynnością lekarza weterynarii przy podejrzeniu nużycy będzie badanie zeskrobiny ze skóry. Taką zeskrobinę bada się pod mikroskopem. Bywa, że w pobranej próbce nie stwierdzi się obecności pasożytów, jednak w takim wypadku należy powtórzyć badanie po upływie jednego tygodnia. Dopiero wtedy można stwierdzić nużycę lub dalej diagnozować psa. Lekarz może także pobrać do badania wyrwaną kępkę sierści, przeprowadzając badanie włosa – trichogram. Jeśli po tych badaniach wciąż nie będzie pewności co do diagnozy, można przeprowadzić badanie histopatologiczne wycinka skóry. Ta metoda jest często stosowana u psów rasy shar pei, co wynika ze specyficznej budowy ich skóry. Oprócz samego rozpoznania nużycy u psa, warto poznać przyczynę powstania inwazji, z tego powodu lekarz weterynarii może zlecić inne badania – na przykład podstawowe badania krwi. Leczenie nużycy u psa Jeśli nużeniec zaatakował starszego psa, leczenie będzie trwało znacznie dłużej, ponieważ istotne jest nie tylko samo pozbycie się pasożyta, ale podniesienie odporności czworonoga i terapia towarzyszących inwazji nużeńca schorzeń. Długość leczenia i zastosowany środek zależą od nasilenia inwazji pasożyta, postaci nużycy oraz kondycji zarażonego psa. W trakcie terapii ważne jest pobieranie zeskrobiny i badanie jej w celu kontroli skuteczności leczenia. Psa uznaje się za zdrowego, jeśli w trzech kolejnych zeskrobinach, wykonanych w odstępnie miesiąca, wynik badania jest ujemny. Poza środkami zwalczającymi roztocza, stosuje się preparaty i suplementy stymulujące układ odpornościowy zwierzęcia. Lekarz weterynarii może zalecić kąpiele w szamponach zawierających w składzie środki, które wspomogą terapię. W przypadku powikłań w postaci infekcji bakteryjnych konieczna będzie antybiotykoterapia. Po przechorowaniu i wyleczeniu z nużycy pies niestety nie nabiera odporności na pasożyty. Konieczne są zatem kontrolne badania zeskrobiny, podnoszenie odporności w postaci dobrej, zbilansowanej diety i suplementów oraz szybkie reagowanie w przypadku wszelkich chorób. Ponadto warto na zakończenie dodać, że u suk zalecana jest kastracja, bowiem kolejne cieczki powodują okresową silną immunosupresję, która może prowadzić do nawrotów nużycy. Konsultacja: lekarz weterynarii Franek Paśko
\nnużyca u psa domowe sposoby
Jeśli problemy żołądkowe nie mają podłoża chorobowego, ale są przyczyną na przykład zjedzenia czegoś nieświeżego czy przekarmienia psa, można zastosować domowe sposoby leczenia. Podstawą jest dieta. Niektórzy weterynarze polecają choćby jednodniową głodówkę, w której czworonóg dostaje jedynie dużą ilość płynów do
Demodectic mange nazywany także nużeńcem psim jest mikroskopijnym roztoczem z rodzaju Demodex. U psów zidentyfikowano trzy gatunki roztoczy – Demodex canis, Demodex gatoi i Demodex injai. Najczęściej, trudne do wyleczenia choroby skóry powoduje Demodex canis. Należy podkreślić, iż sama obecność nużeńców w mieszkach włosowych psa jest stanem normalnym, fizjologicznym, dopiero ponad normalny wzrost liczby pasożytów doprowadza do stanów patologicznych, wywołujących chorobę. Roztocza te odżywiają się głównie łojem i przesączem osocza krwi oraz wydzieliną z gruczołów łojowych, a także komórkami nabłonkowymi. Gdy układ odpornościowy psa nie jest jeszcze dojrzały (np. u bardzo młodych szczeniąt) i / lub jest tłumiony przez stosowanie leków sterydowych, nie może on wtedy utrzymać roztoczy pod kontrolą, które zaczynają mnożyć się atakują psa. Tak więc nabyte osłabienie odporności jest główną przyczyną wystąpienia objawów klinicznych u zwierząt. Nużyca nie jest chorobą genetyczną. Uaktywnia się jednak w momencie wystąpienia sprzyjających warunków do jej rozwoju, czyli spadek odporności zwierzaka na wszelakie alergie, ropne zapalenia skóry, podrażnienia. Pasożyty zaczynają się wtedy intensywnie namnażać. Nużeniec nie jest nigdy podstawową jednostką chorobową na skórze, a jedynie efektem innej toczącej się choroby. Niektórzy weterynarze i opiekunowie twierdzą, że nużyca jest chorobą genetyczną. Dlaczego tak się dzieje? Ano dlatego, że posiadają według dr Jean Dodd przestarzałą wiedzę. A nawet jeśli wiedzą, że chorobę skóry powodują roztocza, to trudno im zmienić swój dotychczasowy sposób myślenia. Inne powody to: – Wielu lekarzy weterynarii nie rozumie cyklu rozwojowego i życiowego roztocza Demodex. Demodex nie jest uwarunkowany genetycznie w jakikolwiek sposób. Nie istnieją badania genetyczne na obecność mutacji powodujących Demodex. Układ odpornościowy to żywy organizm, który w zależności od okoliczności może być silny lub osłabiony – nie utrzymuje się na stałym poziomie. Roztocza jako oportunistyczne pasożyty można całkowicie wyeliminować. – Nie mogą też zrozumieć, że mogą pomóc zwalczyć pasożyty, poprzez stosowanie odpowiedniej diety i suplementów, zamiast stosować w leczeniu chemicznych środków, które powodują u psów długotrwałe i negatywne skutki. – Nie posiadają również wystarczającej wiedzy na temat żywienia psów i trudno im zrozumieć, jak wielką rolę odgrywa prawidłowa dieta na układ odpornościowy. Oczywiście odbywają szkolenia z zakresu karmienia u producentów przemysłowych, wysoko przetworzonych karm. Dlatego też psy karmione sztuczną karmą mają osłabiony układ odpornościowy w każdym kolejnym pokoleniu. Dlatego tak często nużyca dotyka szczeniąt. Niemożliwe? Wyobraź sobie prawie 100 pokoleń psów karmionych suszkami, osłabionych corocznymi szczepieniami, lekami i Bóg wie czym jeszcze. Te same praktyki stosuje się dzisiaj. Jak więc te psy mogą być silne i zwalczyć Demodex? Udowodniono, na podstawie badań przeprowadzonych w hodowli, w Stanach oczywiście, gdzie urodziły się szczenięta z Demodex. Cały ten miot był karmiony naturalnym pożywieniem z dodatkiem suplementów przez rok. Okazało się, że po pokryciu suczek z tego miotu wydały one na świat zdrowe pieski. Dlatego też w hodowlach, w których rodzice i ich przodkowie byli karmieni karmą komercyjną wydają na świat osłabione pieski, łatwo poddające się pasożytom. Oczywiście ktoś może powiedzieć, że to wynik „złego genu”. To może początkowo wydawać się prawdą ale przeprowadzone badania udowodniły, że tak nie jest. Roztocza nie są częścią genu. Więc twierdzenie, że Demodex jest uwarunkowany genetycznie, jest bez sensu. W zależności od przebiegu choroby rozróżnia się dwie postacie nużycy – złuszczająca i krostkowa. Postać złuszczająca rozwija się wolniej i cechuje ją silne wypadanie sierści. Najczęściej zmiany powstają na głowie, gdzie wokół oczu i w okolicy powiek tworzą się okrągłe łysinki. Nie jest to jednak charakterystyczny i typowy wyłącznie dla nużycy objaw choroby. Z okolicy oczu łysinki rozprzestrzeniają się zazwyczaj na grzbiet nosa, czoło i uszy. Jedynie koniuszki uszy pozostają na ogół nietknięte przez pasożyta. Jeżeli pies jest bardzo osłabiony, a inwazja pasożytów silna, wtedy zmiany mogą objąć całą powierzchnię ciała. W miarę rozwoju łysinek pokrywają się one szarobiałym łupieżem, tak że skóra ma wyglą jakby posypanej mąką. W dalszym przebiegu nużycy skóra zmienia barwę, po odpadnięciu łupieżu staje się czerwona, a u zwierząt pigmentowanych niebieskoczarna – łupkowata. Postać krostkowa występuje dużo rzadziej. Skóra pokryta jest krostami tj. małymi pęcherzykami wypełnionymi ropą. Powstają one wskutek dostania się wraz z nużeńcami bakterii chorobotwórczych do rozszerzonych torebek włosowych. Najpierw formują się małe guzki, z nich niebieskoczerwone lub żółte pęcherzyki, z których wydostaje się łojowata, ropna masa. Wydobywająca się z pęcherzyków ropa zawiera olbrzymią ilość nużeńców. Podobnie jak w postaci złuszczającej następuje też wypadanie sierści, zaczerwienienie skóry i jej zgrubienie, powodujące tworzenie się fałd. W tym stadium choroby psy wydzielają nieprzyjemny zapach, coraz silniej chudną i wskutek ogólnego wyczerpania lub zakażenia umierają. Możliwość przeniesienia się choroby na inne psy jest niewielka. Pisząc inne psy mam na myśli psy zdrowe odpowiednio żywione. Zdrowy silny pies może miesiącami przebywać w jednym pomieszczeniu z psem chorym i niekoniecznie musi się zarazić. Co powinieneś zrobić, jeśli Twój pies boryka się z tą chorobą? Masz dwie możliwości: Leczenie konwencjonalne/alopatyczne Wielu lekarzy weterynarii nadal używa do leczenia nużycy toksycznych substancji chemicznych – Amitrazy i Iwermektyny. UWAGA! Produkty te mogą upośledzać pracę podwzgórza, które odpowiada za regulacje metabolizmu w organizmie poprzez kontrolowanie uwalniania hormonów. W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach Amitraza powodowała wzrost agresji oraz depresję spowodowaną uszkodzeniem centralnego układu nerwowego. Iwermektyna używana jest także do leczenia świerzbu. Dr Jean Dodds opisała dokładnie negatywne skutki Iwermektyny na organizm psa m. in jako środek powodujący powstawanie chorób o podłożu immunologicznym. Iwermektyna nie powinna być łączona z Amitrazą. Nie należy podawać psu Amitrazy kidy stosowane są u niego środki przeciwko kleszczom i pchłom. Oba leki osłabiają jeszcze dodatkowo układ odpornościowy chorego psa. Konwencjonalne metody leczenia nużycy nie leczą tylko tłumią chorobę. Nie powodują usunięcia przyczyny dolegliwości. Jest to wysoko toksyczny sposób leczenia, a tłumienie funkcji układu odpornościowego powoduje powstawanie kolejnych ognisk Demodex. Jeśli leczenie nie przynosi spodziewanych efektów należy rozważyć bezpieczną naturalną terapię leczenia nużycy. Alternatywne/naturalne metody leczenia Najważniejsza jest odpowiednia dieta, najlepiej surowa, wzbogacana organicznymi suplementami. Nie mogą to być syntetycznie pozyskiwane składniki. Naturalna dieta spowoduje wzmocnienie układu odpornościowego. Pamiętaj, że 70 – 80% odporności mieści się w układzie pokarmowym. Chcąc wzmocnić organizm nie możesz podawać psu wysoko przetworzonej karmy ponieważ jest to martwe jedzenie. Nie posiada ono naturalnych składników odżywczych, a przede wszystkim enzymów, które ułatwiają trawienie i przyswajanie tych składników. Naturalna dieta nie może zawierać ziaren. Unikaj więc w trakcie terapii podawania psu pszenicy, owsa, prosa, kukurydzy, jęczmienia oraz drożdży w postaci gotowego produktu czy pieczywa. Najważniejsze będzie mięso, podroby i kości. Nie możesz także podawać na czas leczenia owoców i warzyw. Suplementy Przeciwutleniacze – zapobiegają powstawaniu wielu chorób. Proantocyjanidyny wspomagają układ odpornościowy poprzez wzmocnienie aktywności limfocytów T i granulocytów obojętnchłonnych oraz moduluje reakcję makrofagów. Proantocyjanidyny zapobiegają również wydzielaniu i syntezie związków, które sprzyjają stanom zapalnym i alergiom, takich jak histamina, proteazy serynowe, prostaglandyny i leukotrieny. Dobrym źródłem przeciwutleniaczy jest: selen – Ważny pierwiastek śladowy niezbędny w profilaktyce chorób układu krążenia, chorób onkologicznych i niedoczynności tarczycy, zwiększający ogólną odporność organizmu. Przydatny dla psów żyjących w niekorzystnych warunkach ekologicznych. cynk Preparat cynku o wysokiej przyswajalności, wspierający utrzymanie prawidłowego metabolizmu i optymalizujący czynności układu immunologicznego i dokrewnego. NNKT Omega 3 Zwiększa naturalną odpornośc organizmu, opóźnia występowanie zmian neurozwyrodnieniowych związanych ze starzeniem się mózgu i poprawia pamięć. Stała obecność w diecie NNKT przeciwdziała chorobom nerek oraz chorobom naczyniowo-wieńcowym. Pobudza również naturalne mechanizmy chroniące organizm przed procesami zapalnymi. Sok z owoców goji – zawartość przeciwutleniaczy mierzy się skalą ORAC, czyli „Oxygen Radical Absorbance Capacity”, co można tłumaczyć jako zdolność pochłaniania „reaktywnych” cząstek tlenu lub po prostu pojemność antyoksydacyjna. Jagoda Goji w skali ORAC ma wynik 25,300 i jest to bardzo wysoki współczynnik. Inne preparaty niezbędne w zwalczaniu Dmodex. Siara Krowie młodziwo w kapsułkach. Wykazuje działanie trawienie. Stymuluje przyrost mięsni, wzmacnia kości i stawy. Zaleca się psom z osłabionym systemem odpornościowym. Synbiotyk Produkt zawierający żywe kultury Lactobacillus acidophilus i Bifidobacterium longum oraz fruktooligosacharydy (FOS) do kompleksowej ochrony mikroflory jelitowej i utrzymania prawidłowej przemiany materii. Zwiększa odporność organizmu. Enzymy trawienne Poprawia rozkład i przyswajanie przez organizm składników odżywczych. Reguluje równowagę kwasowo-zasadową. Reguluje procesy zapalne w układzie pokarmowym. oraz jeszcze kilka preparatów, które dobierane są w zależności od potrzeb. Preparaty homeopatyczne Homeopatia znajduje zastosowanie jako metoda terapeutyczna w leczeniu wielu chorób i dolegliwości u psów. Istotną rolę odgrywa homeopatia przy występowaniu często nawracających infekcji i chorób, a także w leczeniu dolegliwości alergicznych. Zastosowana odpowiednio wcześnie, homeopatia zapobiega rozwojowi patologii w późniejszym czasie. W postaci złuszczającej korzystne efekty przynosi stosowanie: Sulfur – dobry ogólny środek, który zmienia korzystnych warunki dla rozwoju roztoczy. – nadaje się do bardziej zaawansowanych przypadków, w których zaczyna pojawiać się pofałdowanie skóry. Pies może być niespokojny i szukać ciepła Lycopodium – środek ten pomaga stymulować wzrost sierści pod warunkiem, że choroba nie jest zbyt zaawansowana i zniszczenie mieszków włosowych nie miało miejsca. W postaci krostkowej korzystne efekty przynosi stosowanie: Hepar Sulph – w przypadku silnej infekcje ropnej mieszków włosowych. Kali. Arsen – jak dla typu 1 Silicea – użyteczny w przypadku pojawienia się ropni – to również przydatny środek na gojenie zmian krostkowych, z małych żółtawych strupów. Mezereum – środek, który jest bardziej użyteczny, gdy zmiany występują głównie na głowie i pysku. Małe strupki łączą się i tworzą ropne obszary. Talium Acetas – posiada moc usuwanie skutków zmian troficznych na skórze i tkankach podskórnych. Tym samym wspomaga wzrost sierści w miejscach, w których przestała występować. Domowe mikstury Choć dermatolodzy weterynaryjni nie wierzą w ich działanie i nie polecają ich ponieważ według nich są nieskuteczne, to zachęcam jednak do wypróbowania własnoręcznie przygotowanej mikstury. Zobaczysz wkrótce efekty. Szczególnie korzystne okazały się mikstury z: 1. Wody utlenionej z boraksem. 2. Miodu 3. Octu jabłkowego 4. Oleju jadalnego 5. Alkalicznego mydła 6. Nagietka lub aloesu 7. Cytryny z czosnkiem Niezwykle ważne w leczeniu nużycy u psów jest zachowanie czystości w jego otoczeniu. Bardzo polecam organiczne preparaty skuteczne i nietoksyczne dla Ciebie i Twojego psa. Alive Płynny środek do prania 946 ml Płynny proszek do prania ręcznego i mechanicznego. Działa skutecznie przy dowolnej temperaturze i twardości wody, nadaje się do mycia dowolnego typu i koloru tkanin, oprócz jedwabiu i wełny. Skład: anionowe substancje powierzchniowo czynne 15-30% , niejonowe substancje powierzchniowo czynne < 5%, adsorbent (karboksymetyloceluloza) < 3%, enzymy (alfa-amylaza, proteaza, lipaza) < 2%, wodorotlenek sodu < 1,4%, środek przeciwpieniący < 0,6%, środek konserwujący < 1%. Środek do mycia podłóg i płytek 500 ml Środek czyszczący do wszystkich rodzajów powierzchni podłogowych i płytek naściennych o delikatnym cytrusowym zapachu. Nie zawiera produktów ropopochodnych i syntetycznych dodatków chemicznych. Skład: Niejonowe substancje powierzchniowo czynne < 5%, anionowe substancje powierzchniowo czynne < 5%, naturalny aromat (cytral) < 1%, środek konserwujący (kwas sorbinowy) < 0,1%. Środek do pielęgnacji łazienek i toalet 500 ml Środek do mycia powierzchni ze szkła, tworzywa sztucznego, ceramiki, winylu i z innych materiałów w łazience i toalecie. Ma przyjemny miętowo-cytrusowy zapach. Nie zawiera produktów ropopochodnych i syntetycznych dodatków chemicznych, parabenów, triklosanów, spirytusu, EDTA. Skład: Kwasy organiczne <30%, niejonowe substancje powierzchniowo czynne < 5%, naturalne aromaty (olejek z mięty pieprzowej, limonen) < 1% Do kąpieli psa polecam Szampon delikatnie i skutecznie oczyszcza, jedno­cześnie odżywiając i wzmacniając sierść. W skład szamponu wchodzi: Wyciąg z pokrzywy – źródło białka, chlorofilu, wi­tamin, minerałów i innych pożytecznych związków; wzmacnia cebulki włosów, przyczynia się do odbu­dowy ich struktury, reguluje wydzielanie gruczołów łojowych. Wyciągi z czarnego bzu i rumianku nadają włosom blask i jedwabistość, przyśpieszają procesy regene­racji, posiadają działanie wzmacnia­jące i kojące. Spirulina i brunatnice stymulują procesy wymiany zachodzące w mieszkach włosowych, napełniają je pożytecznymi związkami, dzięki czemu przywracają włosom siłę i sprężystość. Brunatnice to doskonałe źródło polisacharydów i aminokwasów, będących w stanie utrzymać stałe nawilżenie włosów i zapo­biegać w ten sposób ich suchości i łamliwości. Aminokwasy tworzące keratynę poprawiają odży­wianie i strukturę włosów, sprzyjają ich wzrostowi, zapobiegają uszkodzeniu i wypadaniu włosów. Olejek pomarańczowy oraz miętowy usuwają uczucie zmęczenia, przyczyniają się do oczyszczenia i likwidacji zrogowaciałych łusek skóry głowy, wyka­zują działanie kojące i tonizujące. Składniki: żel aloesowy, gliceryna, aminokwasy keratyny włosa, algi spirulina, wyciąg z brunatnicy, wyciąg z pokrzywy, rumianku i czarnego bzu, olejek pomarańczowy i miętowy. Produkt nie zawiera szkodliwych dla psa substancji chemicznych. Jeśli u Twojego psa stwierdzono nużycę i dotychczasowe leczenie nie przynosi spodziewanych efektów poszukaj weterynarza, który w swojej praktyce stosuje leczenie naturalne. Z mojej strony możesz liczyć na wspomaganie terapii za pomocą diety, odpowiednich suplementów organicznych, domowych, skutecznych mikstur. Dziękuję. Tags: naturalne metody leczenia
Zapalenie ucha wymaga przede wszystkim leczenia miejscowego. Oznacza to konieczność usunięcia zalegających resztek, a także przepłukanie zewnętrznego kanału słuchowego. Domowe sposoby na zapalenie ucha u psa mogą okazać się nieskuteczne. Po wystąpieniu procesu zapalnego należy płukać uszy preparatami zaleconymi przez lekarza Nużyca u psa wywoływana jest przez roztocza Demodex canis. Sprawia, ze Twój czworonożny traci sierść, a na jego ciele można zaobserwować również inne typowe objawy jakie niesie za sobą nużyca u psa. Nużyca u psa wywoływana jest przez roztocza. To jedna z częstszych chorób skóry u psów. Sprawia, ze Twój czworonożny przyjaciel traci sierść, a na jego ciele można zaobserwować również inne typowe objawy jakie niesie za sobą nużyca u psa. nużyca u psa wywołana jest przez roztocza żyjące na jego skórze nużeniec występuje u psów o słabszym układzie odpornościowym łysienie, zaczerwieniona skóra, strupki to tylko niektóre objawy nużycy u psa istnieją dwa rodzaje nużycy u psa: miejscowa i uogólniona nużyca u psa uważana jest za niezaraźliwą nużycę u psa diagnozuje i leczy weterynarz domowe leczenie nużycy u psa powinno opierać się na zapobieganiu jej powrotom Co powoduje nużycę u psa ? Nużyca u psa wywoływana jest przez goszczące na jego ciele roztocza Demodex canis. Mieszkają one w mieszkach jego włosów. Pod mikroskopem roztocza te mają kształt cygara z ośmioma nóżkami. Roztocza obecne są na każdej psiej skórze. Nużyca u psa jest niegroźna, dopóki jego układ odpornościowy działa prawidłowo. Nużyca u psa najczęściej występuje gdy pupil ma niedojrzały układ odpornościowy. Pozwala to na szybki wzrost roztoczy na jego skórze. Nużyca u psa występuje głównie u czworonogów poniżej 18 miesiąca życia. Wraz z dojrzewaniem psa. "dojrzewa" jego układ odpornościowy. Nużyca u psa dotyka również dorosłe osobniki z osłabionym układem odpornościowym. Pies może mieć również osłabiony układ odpornościowy z uwagi na zażywane leki bądź istniejące choroby. Nużeniec u psa objawy W miarę postępu choroby nużeniec u psa objawia się: łysieniem na skórze psa tłustą skórą psa przebarwieniami skóry psa swędzeniem skóry psa występującymi strupkami na skórze psa czerwoną łuszczącą się skórą Nużyca u psa może objawiać się miejscowo np. w okolicach pyszczka oraz oczu (miejscowa nużyca u psa). Istnieje również możliwość, objawiania się nużycy u psa na całym jego ciele (uogólniona nużyca u psa). Będzie ono wtedy pokryte zaczerwienieniem, infekcjami, łuszczeniem, obrzękiem czy strupkami. Przy nużycy całego ciała, pies często traci większość, jeśli nie całą sierść. Czy nużyca u psa jest zaraźliwa ? Nie, nużyca u psa nie jest zaraźliwa dla innych zwierząt oraz ludzi. Prawdą jest, że wywołujące nużycę u psa roztocza, przekazywane są szczeniętom w ciągu kilku pierwszych dni życia przez ich matki. Jednak roztocza występują praktycznie u wszystkich psów. Kontakt psa z nużycą nie jest niebezpieczny dla innych zwierząt. Nużyca u drugiego psa może się rozwinąć dopiero w przypadku osłabionego układu odpornościowego. Dlaczego niektóre psy mają problem z układem odpornościowym ? Rozwój układu odpornościowego ma swoje genetyczne podstawy, Pies dotknięty taką chorobą ma również często dzieci borykające się z tym problemem. Nużyca u psa leczenie W zależności, nużyca u psa jest leczona samymi lekami bądź specjalistycznymi szamponami i lekami. Przypadki będące skomplikowanym stanem nużycy u psa są leczone antybiotykami. Leczenie nużycy u psa powinno odbywać się pod okiem weterynarza. Nużyca u psa leczenie domowe Nie należy podejmować się leczenia nużycy u psa na własną rękę. Weterynarz może jednak zalecić kąpiele w odpowiednich preparatach bądź korzystanie ze wskazanych maści. Po leczeniu warto pomyśleć o zapobieganiu nawrotom nużycy u psa. W tym celu można wspomóc się: Naturalnymi maściami do skóry psa z witaminą E Skin Soother Nienasyconymi kwasami tłuszczowymi Omega 3 Fish Oil Jak diagnozuje się nużycę u psa ? Lekarz weterynarii pobiera głębokie zeskroby ze skóry psa. Pobrane próbki bada pod mikroskopem w celu zdiagnozowania nużeńca u psa. Czy można zapobiec nużycy u psa ? Utrzymywanie odpowiedniej higieny i zdrowia psa może przyczynić się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia nużycy. Dbaj o odpowiednio zbilansowaną dietę pupila jak i pamiętaj o jego odpowiedniej pielęgnacji oraz odrobaczaniu. Również stres i zmiany hormonalne psa mogą mieć bezpośrednie przełożenie na jego kondycję zdrowotną. Czy nużyca u psa może zostać wyleczona ? Istnieje szansa, że układ odpornościowy młodych psów (poniżej 18 miesiąca) wzmocni się a pupil zostanie wyleczony. Nużyca u psów starszych, może okazać się trudniejsza w leczeniu. Czasem nawet niemożliwa. Jednak przy użyciu odpowiednich leków i preparatów jej skutki mogą zostać wyraźnie złagodzone. Świetnie, że zostałeś z nami do końca artykułu ! Mamy dla ciebie 5% zniżki na naturalne kosmetyki do skóry psa z kodem: BLOG Nużyca u psa może być zmorą zarówno hodowców, ze względu na długotrwałe i kosztowne leczenie, jak również dla samych weterynarzy, którzy tak samo jak właściciele zwierząt nie lubią gdy ich pacjenci zapadają na tą ciężką chorobę. Czytając ten artykuł można nabrać obaw co do zdrowia swojego pupila, i słusznie. Nużyca u Psy dość często cierpią z powodu pasożytów zewnętrznych, rozwijających się na psiej skórze i w sierści. Jednym z takich pasożytów jest nużeniec, który może doprowadzić do rozwoju nużycy. Czy nużyca u psa jest groźna i jak ją można rozpoznać? Nużyca u psów Obecność innych pasożytów bardzo często prowadzi do pełnego rozwoju choroby. Tymczasem nużeniec u psa pojawia się już pierwszego dnia po narodzeniu, bowiem jest przekazywany wraz ze śliną matki. Pełnoobjawową chorobę diagnozuje się jedynie u 15% wszystkich szczeniąt. Na nużycę narażone są najbardziej psy bardzo młode oraz psi seniorzy, zwłaszcza gdy osłabieniu uległ ich układ odpornościowy. Według szacunków lekarzy nawet 80% psów może być żywicielem nużeńców, przy czym pasożyty rozwijają się jedynie u części psich żywicieli. Hodowcy psów wskazują niektóre rasy psów jako bardziej podatne na zachorowanie. Do takich ras zalicza się owczarki niemieckie, dobermany, dalmatyńczyki, bernardyny, ale również buldogi angielskie czy niektóre teriery. Zachorowaniu sprzyjają również złe warunki sanitarne, w jakich żyją psy w schroniskach. To właśnie takie psy często chorują na nużycę. W warunkach domowych częste pranie psich legowisk w wysokich temperaturach oraz ich wietrzenie na słońcu może zapobiegać dalszemu rozwojowi choroby. Objawy nużycy Choroby wywołane przez pasożyty bardzo często charakteryzuje świąd, prowadzący do otarć i powstania drobnych ran na skórze. Nużyca u psów w wersji najbardziej rozpowszechnionej, czyli w wersji ogniskowej, kojarzy się z miejscowym rumieniem na skórze oraz wyłysieniem, które najlepiej widać w okolicy oczu, pyska, głowy, ale również na podbrzuszu czy na łapach. Ogniskowa nużyca u psa młodego może wyleczyć się samoistnie w ciągu maksymalnie dwóch miesięcy. Jeśli jednocześnie dojdzie do zakażenia bakteryjnego, wówczas pojawia się świąd, a skórę pokrywają ropnie i drobne krostki. W przypadku młodych psów ogniskowa nużyca może się zamienić w nużycę młodzieńczą, która u połowy psów również samoistnie się leczy. U psów dorosłych bardzo często nużyca towarzyszy innym chorobom, w tym w szczególności z nowotworami, niedoczynnością tarczycy, cukrzycą czy nadczynnością nadnerczy. U niektórych ras nużyca może przyjąć postać choroby w postaci silnie złuszczającej naskórek, czemu towarzyszy miejscowa utrata sierści. W kolejnych stadiach rozwoju choroby na skórze pojawia się nawet charakterystyczny łupież. Diagnozowanie i leczenie nużycy u psa Dokładne zdiagnozowanie nużycy może być trudne, dlatego część lekarzy decyduje się na zastosowanie leków po przeprowadzeniu wywiadu z właścicielem czworonoga. U niektórych psów przeprowadza się badania mikroskopowe, w których ogląda się pobrane ze skóry próbki tkanek. Diagnostykę może uzupełniać badanie włosów psa. Aby wyeliminować inne choroby, czasem zleca się badanie krwi u psa. Samo leczenie obejmuje różne działania. Jego zasadnicza część kojarzy się z miejscowym podawaniem leków przeciwpasożytniczych na skórę. W tym przypadku należy pamiętać, że podawanie takich leków trzeba ponawiać co tydzień, a następnie co miesiąc, co wydłuża proces leczenia. Niektórym psom, zwłaszcza starszym, podaje się również leki (w postaci tabletek lub iniekcji) na poprawę odporności. Zaleca się także kąpanie psów w specjalnych szamponach, zawierających kwas acetylosalicylowy, siarkę czy nadtlenek benzoilu. Jeśli w nużycy doszło do zarażeń bakteryjnych, wówczas psu podaje się również antybiotyki. Pies, który w przeszłości chorował na nużycę, może na nią zachorować ponownie. Domowe sposoby na wsparcie leczenia u psa Dobrze funkcjonujący układ odpornościowy jest kluczem do skutecznego wsparcia leczenia boreliozy u psa. Im silniejsze mechanizmy obronne, tym łatwiej psi organizm poradzi sobie z patogenami, musimy mu jednak zapewnić możliwość odpowiednich reakcji na bodźce zewnętrzne. Zapobieganie ciąży urojonej, które mogą być pewnym obciążeniem dla psa i dla opiekuna również polega na kastracji suki. Pamiętajmy, że kastracja doprowadza do niepłodności zwierzęcia, ale też chroni przed chorobami układu rozrodczego. #blog vetamicus. #stres u psa. VetAmicus ⭐ Ciąża urojona, inaczej rzekoma jest stanem Domowe sposoby leczenia dziąseł u psa Domowe leczenie i zapobieganie nawrotom polega przede wszystkim na codziennym dbaniu o jamę ustną czworonoga. Wśród domowych sposobów higieny jamy ustnej wymienia się przede wszystkim mechaniczne mycie zębów (higiena aktywna) i chemiczne metody redukcji płytki nazębnej (higiena pasywna). Pierwsza pomoc, czyli domowe sposoby na psią biegunkę. Jeśli znamy przyczynę biegunki, a u pupila nie występują inne objawy chorobowe, możemy zastosować domowe, sprawdzone metody. Najskuteczniejszym sposobem leczenia jest zwykle 24-godzinna głodówka, podczas której podajemy psu wyłącznie wodę do picia.

Chorego psiaka powinniśmy odseparować od innych zwierząt, by nie dopuścić do dalszego rozprzestrzeniania się infekcji. Gorączka, kaszel, katar i zaczerwienione oczy to częste objawy przeziębienia u ludzi. Zachorowaniu sprzyjają przede wszystkim obniżenie odporności w sezonie jesienno-zimowym i częste przebywanie na dworze podczas

Nużyca u psa, nazywana również demodekozą to choroba pasożytnicza, wywołana przez pasożyt Demodex canis. To psi roztocz z czterema parami odnóży o wymiarach 0,3 mm długości i 0,04 szerokości. Nużeniec u psa przenoszony jest z matki na potomstwo w trakcie karmienia oraz pielęgnacji i to zaledwie w ciągu pierwszych trzech dni
Nużyca u psa objawy. Czym jest nużyca? Dowiedz się, jak rozpoznać, że Twój pies cierpi na nużycę. Zdradzamy skuteczne sposoby leczenia nużycy.

Zatwardzenie u psa – domowe sposoby. Jak pomóc psu w domu, zanim udamy się do lekarza weterynarii? Zachęć psa do wypicia większej ilości wody; Możesz dodać wodę do jego ulubionej mokrej karmy lub spróbować podać wodę doustnie za pomocą łyżeczki czy strzykawki – powoli, małymi porcjami, żeby nie doszło do zachłyśnięcia.

gPkS.